Wędruj z Chrystusem

Medjugorie tam gdzie niebo spotyka się z ziemią. 

W niedzielę 11.02. o godz 14.00 zrobiono to zdjęcie. Promien przebił się i oswietlil złocistym swiatlem figurę Maryi Krolowej Pokoju. O tej godzinie w każdą niedzielę rozpoczyna sie parafialny rożaniec na Wzgórzu Objawień. 37 lat Maryja prosi o nawrócenie i o modlitwę…….

GOSPA MAJKA MOJA
ZDRAVO KRALJICE MIRA

Świadectwo o tym, jak widziałem Matkę Bożą w Medjugorje.

Byłem już drugi albo trzeci raz w Medjugorje. W Medjugorje się nawróciłem jak byłem pierwszym razem. Było to więc rok, dwa lata po nawróceniu, no może trzy, nie pamiętam dokładnie który to był raz, bo w Medjugorje już byłem 8 razy. Jeżdżę co roku od nawrócenia w 2012,  a więc kiedy byłem już drugi czy trzeci raz,  miałem straszną walkę duchową. Zły atakował moje mysli,  słyszałem w swojej głowie brzydkie wyrazy, nakaz żebym komuś coś powiedział brzydkiego,  pokłócił się z kimś albo komuś ubliżył . Po prostu żebym zrobił coś złego,  takie przekleństwa i dręczenia miałem w głowie.  Miałem tego dość. Powiedziałem: tak nie będzie,  jestem tutaj w świętym miejscu, na pielgrzymce i nie pozwolę sobie na to. Wiem, że zły nie ma żadnej władzy nade mną ponieważ  tylko Jezus i Maryja są dla mnie najważniejsi.  I pomyślałem: wezmę różaniec i zacznę się całym swoim sercem, całym sobą modlić aby to odeszło. Usiadłem zdala od ludzi,  tak jak ołtarz polowy jest w Medjugorje, to daleko za placem na murku, tak żebym widział tylko figurkę Maryi i Krzyż i Pana Jezusa i zacząłem się modlić aby to odeszło.  Patrzyłem na ołtarz z daleka i też zamykałem oczy,  ściskałem mocno różaniec. Myślałem, że go rozerwę, tak mocno trzymałem paciorki i modliłem się bardzo mocno.  Skończyłem odmawiać różaniec i bach: od razu odeszło to ode mnie po skończeniu modlitwy, znikło  a moje myśli były czyste, spokojne i opanowane. Poszedłem więc na ławkę przed ołtarz i patrzyłem w niebo , dziękowałem, że zostało to mi zabrane.  Niebo było trochę zachmurzone i jak popatrzyłem w niebo dłużej pojawił się taki błysk, taki flesz jak z aparatu, z wizerunkiem Maryi. Twarz naszej Mamy. Trwało to bardzo krótko, ale zobaczyłem ją taką jak jest na obrazkach z Medjugorje. Wiem, że Mama jest ze mną, przy mnie i mnie prowadzi jak własne dziecko i kocha mnie jak własne dziecko pomimo, że jestem grzesznikiem, mam potknięcia i upadki, lecz ona od razu mnie podnosi i prowadzi do naszego Taty. Teraz wiem, że każda modlitwa to jest takie wołanie : Mamooo! Mamooo! a Ona wstawia się za nami jak za swoimi dziećmi, to tak, jak gdy byliśmy mali i narozrabialiśmy to od razu lecieliśmy do Mamy aby za nami się wstawiała do Taty, aby Tata się nie gniewał i nas nie okrzyczał. Nasz Tata wysłuchuje naszej Mamy i jest dla nas niesamowicie miłosierny. Nasz Ojciec w Niebie, nasz Tatuś! Król królów i Pan panów. Amen.
Daniel Żyła.

Medjugorie nadzieją dla świata.

Pierwsze objawienie Matki Najświętszej dokonało się 13 maja 1917 r. Cudowna Pani powiedziała dzieciom: „Nie bójcie się, nic złego wam nie zrobię. Jestem z Nieba. Chcę was prosić, abyście tu przychodziły co miesiąc o tej samej porze. W październiku powiem wam, kim jestem i czego od was pragnę. Odmawiajcie codziennie różaniec, aby wyprosić pokój dla świata”.

Święta Mario, Matko Boża módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. – Amen. – Amen.

Myślę, że jednym z zakątków najbardziej godnych polecenia jest Fatima. Tym bardziej, że właśnie przeżywamy stulecie od ostatniego objawienia Maryji trojgu pastuszków oraz zaistnienia tzw. ‚cudu słońca”.

Fatima leży w środkowej Portugalii, w dystrykcie Santarém, na południowy wschód od miasta Leir. Z nazwą Fatima, która to nazwa jest jedyna na świecie, wiąże się opowieść, a w pewnym sensie proroctwo. Otóż nazwa Fatima pochodzi od imienia nawróconej muzułmanki, córki Mahometa, imieniem Fatima.

Jak widzimy, Matka Boża, której muzułmanie również oddają cześć, pragnie nawrócenia wyznawców islamu i przyprowadzenia do swojego Boskiego Syna.

Ja również mam szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Fatimskiej. Był okres, gdy będąc w Kościele, blisko Boga, odczuwałam jakieś uprzedzenie do Maryji. Nie mogłam się tego uczucia pozbyć. Zdarzyło się kiedyś, że wraz z moją Wspólnotą modliłam się obok kapliczki Matki Bożej Fatimskiej. Od tego dnia, ku mojej radości, uprzedzenie zniknęło bez śladu. Od tego czasu powierzyłam się Maryji i mam szczególny sentyment do Matki Bożej Fatimskiej.

Zabierzemy Cię w najpiękniejsze miejsca na Ziemi. Odwiedzisz Amazonię – najbardziej skomplikowany system rzeczny świata, Grenlandię – największą wyspę na naszej planecie, pokrytą lodem i śniegiem, wodospad Iguazu – składający się z 275 oddzielnych wodospadów, wyspę Madagaskar – ojczyznę najbogatszych osobliwości przyrody i ponad dziesięciu tysięcy gatunków roślin i zwierząt, pustynię Namib – królestwo ciszy i największe na świecie ruchome wydmy, deltę rzeki Okawango – uroczy świat lagun i kanałów o powierzchni piętnastu tysięcy kilometrów oraz Tybet – dach świata, z którego początek biorą najpotężniejsze rzeki świata.

PARKI NARODOWE

Parki narodowe. Bogactwo fauny i flory. Co roku miliony ludzi odwiedzają niezwykłe miejsca na ziemi – Parki Narodowe Ameryki Północnej. Oregon, Utah, California, Alaska, Floryda, Hawaje to tylko niektóre z 16 niezwykłych miejsc, które prezentowane są na filmie. Unikalne zdjęcia i wspaniała muzyka przeniosą Cię do krain, gdzie czas płynie wolniej a życie toczy się własnym rytmem.

LASY TROPIKALNE

Lasy tropikalne są domem dla 70-80% wszystkich żyjących na świecie organizmów. Naukowcy nie zdążyli jeszcze poznać i zbadać większości z nich. Mimo…iż to największe lasy na Ziemi zajmują jedynie 6% jej powierzchni.Ten typ lasów deszczowych, charakteryzujący się ogromną różnorodnością form życiowych, występuje na najbardziej wilgotnych obszarach klimatu tropikalnego, przede wszystkim w Amazonii. Poznaj mieszkańców tych terenów.

LUDZKA DUSZA – kraina ognia i lodu

Lourdes (czyt. Lurd) – miasto i gmina w południowo-zachodniej Francji, u podnóża Pirenejów, nad rzeką Gave de Pau, w regionie Oksytania, w departamencie Pireneje Wysokie.

Największy we Francji i jeden z największych na świecie ośrodków kultu maryjnego i cel pielgrzymek, odwiedzany rocznie przez 6 mln osób z całego świata (w okresie od marca do października).

Bernadette Soubiirous była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirou i Luizy Casterot. W wieku 14 lat, w 1858 r., miała osiemnastokrotnie ujrzeć Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes. Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowym dialekcie: «Que soy era Immaculada councepciou» – «Jestem Niepokalane Poczęcie». Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez Papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficiej. Źródło to istnieje do dziś i jest miejscem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Maryja poleciła też, by dziewczyna modliła się na różańcu.

Ta prosta, schorowana dziewczyna  z ufnością dziecka staje się pośredniczą Maryji Niepokalanie Poczetej.

Testament Bernadety Soubirou

Za biedę, w jakiej żyli mama i tatuś, za to, że się nam
nic nie udawało, za upadek młyna, za to, że musiałem
pilnować dzieci, stróżować przy owcach, za ciągłe
zmęczenie... dziękuje Ci, Jezu.

Za dni, w który przychodziłaś, Maryjo, i za te, w które
nie przyszłaś - nie będę Ci się umiała odwdzięczyć,
jak tylko w raju. Ale i za otrzymany policzek, za drwiny,
za obelgi, za tych, co mnie mieli za pomyloną, za 
tych, co mnie posądzali o oszustwo, za tych, co mnie
posądzali o robienie interesu... dziękuje Ci, Matko

Za ortografię, której nie umiałam nigdy, za to, 
że pamięci nigdy nie miałam, za moją ignorancję 
i za moją głupotę, dziękuję Ci

Dziękuję, Ci ponieważ gdybym było na ziemi dziecko
o większej ignorancji i większej głupocie, byłabyś 
je wybrała...

Za to, że moja mama umarła daleko, za ból, który 
odczuwałam, kiedy mój ojciec, zamiast uścisnąć swoją
małą Bernadetę, nazwał mnie "siostro Mario Bernardo"
... dziękuję Ci, Jezu.
 
Dziękuję Ci za to serce, które mi dałeś, tak delikatne
i wrażliwe, a które przepełniłeś goryczą...

Za to, że matka Józefa obwieściła, że się nie nadaję do
niczego, dziękuję..., za sarkazmy matki mistrzyni, jej
głos twardy, jej niesprawiedliwości, jej ironię i za
chleb upokorzenia... dziękuję.

Dziękuję za to, że byłam tą uprzywilejowaną w wytykaniu
mi wad, tak że inne siostry mówiły: "Jak to dobrze, że
że nie jestem Bernadetą".

Dziękuję, za to, że byłam Bernadetą, której grożono 
więzieniem, ponieważ widziałam Ciebie, Matko... 
tą Barnadetą tak nędzną i marną, że widząc ją, mówili
sobie: "To ta ma być Bernadetą, którą ludzie oglądali
jak rzadkie zwierzę?"

Za to ciało, które mi dałeś, godne politowania, gnijące...,
za tę chorobę, piekącą jak ogień i dym, za moje
spróchniałe kości, za pocenie się i gorączkę, za tępe
ostre bóle... dziękuję Ci, mój Boże.

I za tę duszę, którą mi dałeś, za pustynię wewnętrznej
oschłości, za Twoje noce i Twoje błyskawice, za 
Twoje milczenie i Twe pioruny, za wszystko. Za Ciebie
- i gdy byłeś obecny, i gdy Cię brakowało... 
dziękuje Ci, Jezu

(według Fonti vive, Caravate, wrzesień 1960) 

Zachowane w doskonałym stanie ciało św. Bernadety

Lourdes – miejsce cudownych uzdrowień.

Ta historia wydarzyła się pewnego popołudnia w Lourdes. Chore dziecko, które przyjechało tu z pielgrzymką, mówi do księdza, który zbliża się z Najświętszym Sakramentem, by je pobłogosławić: „Jeśli mnie nie wyleczysz, powiem o tym Twojej mamie”.

Ksiądz idzie dalej, by pobłogosławić innych, ale wraca do dziecka. Dziecko nalega. Jego mama wiele razy opowiadała mu o cudach w Lourdes, o nieskończonej miłości Matki Bożej i o tym, że wstawia się za nami do swojego Syna. Dziecko powtarza głośno: „Jeśli mnie nie wyleczysz, Jezu, powiem o tym Twojej mamie”. I w tym momencie następuje cud.

x Aleteia

Niezwykły cud w Hiszpanii. Pożar spalił wszystko, oprócz figurki Matki Bożej z Lourdes

Od 13 maja 1992 roku, z inicjatywy papieża Jana Pawła II, 11 lutego jest Światowym Dniem Chorego. Ojciec Święty ustanawiając ten dzień napisał: „Światowy Dzień Chorego ma na celu uwrażliwienie Ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu”. W tym dniu szczególnie pamiętajmy o tych chorych, którzy żyją blisko nas, a którym możemy w jakikolwiek sposób pomóc.

Przystań Duchowa

W odpowiedzi na wydarzenia w Lourdes, Kościół postanowił powołać do działania biuro Bureau Medical mające badać przypadki uzdrowień dokonanych w Lourdes pod kątem ich natychmiastowości i  niewytłumaczalności na gruncie obecnej wiedzy. Stale zatrudnia ono około 20 lekarzy i naukowców, a dokumenty zawierające historię chorób cudownie uzdrowionych osób, mogą zostać udostępnione każdemu, kto chciałby prowadzić własne badania konkretnego zjawiska.Biuro pozostaje w swoich ocenach bardzo rygorystyczne. Do dzisiaj z ponad 7 tys. zgłoszonych przypadków uzdrowienia, za cudowne zostało uznanych jedynie 70 z nich. Uznano, że bez cienia wątpliwości są one trwałym i niewytłumaczalnym przywróceniem do pełnego zdrowia.

Jednym z pracowników Bureau Medical był przyszły noblista z dziedziny medycyny – Alexis Carrel.

Historia Marie

W 1902 r. dr Carrel został skierowany jako pomoc medyczna dla pielgrzymów przebywających w Lourdes. Choć sam był agnostykiem, ze względu na namowy swojego przyjaciela i zwykłą ludzką ciekawość postanowił przyjąć propozycję pracy. Chciał też przyjrzeć się i potwierdzić napływające z całego świata informacje o rzekomych cudownych uzdrowieniach, które za sprawą Maryi dokonują się w Lourdes. Podczas podróży pociągiem spotkał Marie Bailly – kobietę chorującą na ostre gruźlicze zapalenie otrzewnej. Z wyraźnie wydętym brzuchem jechała do cudownej groty, szukając pomocy w miejscu objawień Matki Bożej. Jak wspomina Carrel, uznał on wtedy, że prawdopodobnie nie dożyje ona do następnego dnia. W swojej opinii nie był odosobniony, podobnie twierdzili też inni lekarze, którzy zostali skierowani do pomocy chorym. Bailly od razu po opuszczeniu pociągu została przewieziona do groty, tam na jej brzuch wylano trzy karafki cudownej wody. Pierwsza wywołała u niej przeszywający ból, druga go uśmierzyła, po trzeciej doznała już przyjemnego uczucia ulgi. Wtedy jej brzuch zaczął się zmniejszać i po 30 minutach wrócił do normalnych rozmiarów.

Świadkiem uzdrowienia był dr Alexis Carrel, który zanotował wtedy:

„Brzuch, wyraźnie wzdęty i deskowaty, zaczyna się spłaszczać i po trzydziestu minutach wraca do normy”.

Marie już następnego dnia funkcjonowała zupełnie samodzielnie, dała radę nawet wrócić do Lyonu.

Uwierzył

Carrelowi nie dawało spokoju wydarzenie, którego był świadkiem. Polecił obserwować Marie przez następne cztery miesiące. Stan pacjentki cały czas był bardzo dobry, choroba nie powróciła.
Przyszły noblista był wewnętrznie zmieszany. Choć sam nie mógł uwierzyć w cudowne uzdrowienie Marie, trudno było mu zupełnie zaprzeczyć temu co zobaczył na własne oczy. Co więcej, obawiał się, że publiczne potwierdzenie cudu może odbić się na jego karierze naukowej na uniwersytecie w Lyonie.
Kiedy jednak prasa podała, że wątpi on w uzdrowienie Marie, poczuł się zobligowany do wydania oświadczenia, w którym napiętnował lekarzy, którzy jego zdaniem zbyt pochopnie odrzucili możliwość zaistnienia cudu. Jak trafnie stwierdził, oświadczenie doprowadziło do zakończenia jego pracy na uczelni w Lyonie. Carrelowi wyszło to jednak na dobre – początkowo zatrudnił się na uniwersytecie w Chicago, potem na uczelni Rockefellera. W 1912 za badania nad zespoleniami naczyniowymi otrzymał Nagrodę Nobla.
Carrel wielokrotnie wracał do Lourdes. Był tam świadkiem jeszcze jednego cudu – uzdrowienia niewidomego, osiemnastomiesięcznego niemowlęcia. Dopiero jednak u schyłku swojego życia – w 1942 r. – wyznał wiarę w Boga i nauczanie Kościoła. Zmarł dwa lata później.

Misyjne.pl