Wędruj z Chrystusem

Jestem młodą osobą i wychowuję się na pozór w katolickiej rodzinie. Wierzyłam w Boga, czasem z Nim rozmawiałam, jak byłam mała, ale kiedy miałam 10 lat, zaczęłam poświęcać Mu mniej czasu. Skupiłam się na swojej samotności i utrzymaniu znajomości z jedną dziewczyną z sąsiedztwa, bo tylko ona chciała się że mną bawić, ale niestety przyjeżdżała tylko na wakacje, a mieszkała w innym województwie. Od dzieciństwa czułam się gorsza od innych i chciałam się im przypodobać, żeby przestali się ze mnie wyśmiewać. To nie śmiech rówieśników najbardziej mi przeszkadzał, ale ciągłe kłótnie w domu, do których zazwyczaj doprowadzał tato, jak się napił. Potrafił zepsuć mi każdy dzień. Będąc w towarzystwie innych ludzi nie pokazywałam po sobie, że coś jest nie tak. Cierpiałam w środku. W wieku 11 lat zaczęłam myśleć o śmierci i samobójstwie, wtedy też popadłam w uzależnienie od ciężkiego grzechu. Wszystko wydawało mi się bez sensu, każdy krzyk w domu sprawiał, że płakałam. Moje życie nie miało sensu, a ja nie miałam nikogo, komu mogła bym o tym powiedzieć. W łazience miałam szafkę, na której zaznaczałam każdy raz, kiedy płakałam przez ojca i nie tylko. Uznałam, że jak  zapełnię jedną linię tej szafki swoimi oznaczeniami, popełnię samobójstwo. Było to odmierzanie czasu do dnia, w którym ze sobą skończę. Byłam pozostawiona sama sobie, nie chciałam mówić o tym komukolwiek, bo też nie lubiłam wzbudzać zainteresowania innych, gdyż tak właśnie byłam wychowywana. Pewnego razu szłam już po jakieś tabletki, żeby się zabić, ale wtedy przyszło mi na myśl pytanie, co na to wszystko Bóg, co się ze mną stanie jeśli to zrobię?

To pytanie pozwoliło mi nie uczynić tego co zamierzałam. Czułam wewnętrzne rozdarcie, chciałam krzyczeć, ale nie mogłam, wszystko dusiłam w sobie. Czasami to uczucie było naprawdę nie do zniesienia. Kiedy już następny raz poszłam płakać, popatrzyłam na niebo i spytałam się Boga, dlaczego ja?. Nie uzyskałam odpowiedzi, ale z małą wiarą i nadzieją pomyślałam, że to się niedługo skończy. Czas upływał i moje życie trochę się zmieniło. Dwa lata temu w ramach religii poszliśmy z księdzem na adorcję Najświętszego Sakramentu. Zauważyłam, że znowu potrafię rozmawiać z Bogiem, tak jak wtedy, kiedy byłam młodsza i nie przejmowałam się tak bardzo tym, co się dzieje w moim życiu, bo bardziej ufałam Bogu. Tato był spokojniejszy i przez udar nie mógł pić. Niestety powrócił do nałogu, lecz nie jest on tak nasilony jak kiedyś. Szafka odmierzająca mój czas została wyniesiona. Wydaje się, że to nic takiego, jednak dla mnie to było dużo. Już od ponad 2 lat staram się rozwijać swoje życie duchowe. Założyłam grupkę, na fb, na której dodaję swoje przemyślenia związane z Bogiem i życiem razem z Nim. Wszystko powoli się układa. Około pół roku temu zaczęłam medytację Pisma Świętego i dzięki niej odkrywam teraz wszystkie swoje zranienia, nawet te, o których już zapomniałam. Ostatnio na medytacji, jako osoba, która może przybliżyć mnie do Boga, przyszedł mi na myśl ks. Teodor, ale uznałam, że nie będę do niego pisać bo i tak jest zajęty. Teraz wiem, że Bóg czuwał nade mną każdego dnia. Najwidoczniej mam jeszcze coś do zrobienia na tym świecie. I każdy z nas ma. Zaczęłam się też więcej modlić i bardziej ufać Bogu. Kiedy ks. Teodor mówił o kompleksach, myślałam, że nie dotyczy mnie ten temat. Jednak się pomyliłam, bo wciąż często przepraszam za to, że zajmuję komuś czas. Jedyne co się nie zmieniło, to ten ciągły lęk przed tym, co ludzie powiedzą, dlatego mówiąc o Bogu, robię to głównie w internecie na  grupkach, bo wiem, że nie będę na nich osądzana. Z Bogiem wszystko jest łatwiejsze, choć zdarzają się gorsze dni i nie zawsze jest łatwo, ale nikt nie powiedział, że kiedy jest się bliżej Boga, nie będzie żadnych trudności. Odmawiam już 6 Nowennę Pompejańską, ale teraz mam wystarczająco dużo czasu, żeby ją odmawiać, bo kiedy była szkoła, to od 9 rano do 21 byłam poza domem i nie miałam zbytnio czasu. Dlatego z rana jak czekałam na lekcje szłam na adorację i wtedy odmawiałam jedną część, po wyjściu ze szkoły znowu czekałam na autobus , więc szłam obok do pobliskiego kościoła i odmawiałam drugą część, a trzecią w nocy. Zawsze znajdujcie czas ma modlitwę, choć wiem, że to nie zawsze jest łatwe, ale pomyślcie wtedy o tym co Bóg zrobił dla Was, pomyślcie i o tym co macie, a nie o tym, czego nie macie. Bóg Wam pomoże tylko Mu zaufajcie i oddajcie Wasze sprawy, pozwólcie Mu towarzyszyć sobie w tej ziemskiej pielgrzymce do zbawienia wiecznego, bo tylko On Wam je może dać. Nikt z nas nie może się sam zbawić, bo to Bóg zbawia, my jesteśmy tylko ludźmi.

Nikt mnie nie nakierowywał na Boga, to On sam chciał mnie odnaleźć i wyciągnął Swoją dłoń, aby mi pomóc. Tak samo wyciąga ją do każdego z Was, ale to od Was zależy czy będziecie chcieli się jej chwycić.

Mam nadzieję, że to świadectwo komuś pomoże. Pamiętajcie, że z Bogiem wszystko jest możliwe. On kocha wszystkich ludzi porówno, dla Niego nikt nie jest gorszy i o każdego stara się tak samo. To my często nie zauważamy tego,  jak wiele od Niego dostaliśmy i dlatego się załamujemy.

Szczęść Boże
Nie wiem od czego zacząć.
Zacznę od tego że jestem osobą niepełnosprawną. Poruszam się o kulkach. Od urodzenia choruje na Mózgowe Porażenie Dziecięce. Mam 26 lat.
Różaniec odmawiam odkąd pamiętam. Jestem osobą bardzo głęboko wierząca od dziecka.
Moja rodzina z Wiarą tak sobie.
Dzięki Modlitwie Różańcowej z Ks. Teodorem każdego dnia czuje się dużo lepiej.
W 2016r. poznałam Mojego chłopaka. Od 2018r. jesteśmy zaręczeni. Oboje jesteśmy niepełnosprawni. To że się poznaliśmy to było działanie Pana Jezusa i Matki Bożej.
Obecnie planujemy Ślub Kościelny.
Nasze rodziny nie akceptują tego że jesteśmy razem.
Nie widzą Naszego szczęścia tylko ograniczenia.
Nie obchodzi Nas co mówią bo to nie oni są najważniejsi tylko Chrystus I Matka Boża.
Teraz w czasie tej pandemii jest nam bardzo ciężko ponieważ ja mieszkam na Mazowszu a Mój Ukochany na Pomorzu.
Widujemy się tylko przez kamerkę.
Bardzo za sobą tęsknimy i Modlitwa Różańcowa zarówno z Wami jak i z księdzem Teodorem pomaga Nam to przetrwać.
Razem się Modlimy i dziękujemy Bogu za Miłość jaką Nas obdarzył.
Modlitwa pomaga nam w  trudach dnia codziennego.

Dzielę się Świadectwem bo pragnę pokazać że Chrystus i Matka Boża działają w Naszym życiu.

Bóg Zapłać ?

Świadectwo

Dotyk Miłości…
Mam na imię Arek mam 41 lat. Wychowywany byłem w wierze Katolickiej, rodzice często zabierali mnie do kościoła jak byłem młodym chłopcem, praktycznie każdą Mszę św. przesypiałem w ławce. Do kościoła zawsze miałem pod górkę, przebywanie w kościele było dla mnie zawsze stratą czasu. Wiedziałem tylko teoretycznie, że Bóg istnieje, lecz nigdy go nie spotkałem. Rodzice bardzo mnie kochali i chcieli jak najlepiej mnie wychować. Byłem osobą bardzo zamkniętą w sobie, miałem swój mały świat, w którym można powiedzieć sam sobie żyłem, i sam jego scenariusz układałem. Chciałem żyć po swojemu i decydować o swoim życiu. Bardzo szybko pojawił się bezsens życia i pierwsze próby samobójcze w 1988r. mając 9 lat , głównie było to przedawkowania leków, które powtarzały się przynajmniej raz w roku. Oczywiście rodzice o tym nie wiedzieli, że próbuję odebrać sobie życie i za każdym razem lądowałem w szpitalu z silnym zatruciem, które nikt nie potrafił dokładnie zdiagnozować. W wieku 12-14 lat pojawił się w moim życiu alkohol, w którym znalazłem ukojenie na swoje problemy i życie. Był to jedyny lek, który potrafił złagodzić wszystkie objawy mojego stanu w jakim wtedy byłem. Zaczęły się imprezy i co weekend alkohol. Takie życie mi pasowało i wtedy tak chciałem żyć. Po bardzo krótkim czasie alkohol był dla mnie najważniejszy w życiu i nie było dnia, w którym bym nie był pod jego wpływem, nie potrafiłem bez niego żyć, bawić się, dodawał odwagi, pewności, śmiałości, dodawał mi skrzydeł. Nie wiedziałem wtedy, że już jestem osobą uzależnioną. Dla alkoholu mogłem zrobić wszystko. W pewnym momencie zawładnął moim życiem całkowicie, był moim najlepszym przyjacielem, bez którego nie mogłem żyć, a który mnie zdradził i rzucił w końcu o ziemię i zmieszał z błotem, upokorzył mnie maksymalnie jak tylko mógł, teraz za tą przyjaźń musiałem słono płacić. Moja kondycja fizyczna i psychiczna już była w bardzo opłakanym stanie. Liczne próby samobójcze, problemy z policją, z prawem, rozpadło się moje pierwsze małżeństwo i straciłem kontakt na jakiś czas z synem, który miał wtedy 2 latka. Moje życie stało się piekłem. W końcu zdecydowałem się sam sobie pomóc i zgłosiłem się  do szpitala na zamkniętą terapię odwykową. Takich terapii zamkniętych zaliczyłem 3. Dwukrotnie zamknięty byłem w szpitalu psychiatrycznym, lecz nic to nie pomogło, piłem jeszcze gorzej i bardziej destrukcyjnie. Stawałem się coraz bardziej bezwzględnym i potwornym człowiekiem, nikt dla mnie się nie liczył oprócz alkoholu. Niejednokrotnie byłem już w stanie agonalnym. Nie wierzyłem w jakąkolwiek pomoc . Widziałem tylko jedną swoją wizję, jaką jest zapicie się na śmierć, kolejna próba samobójcza, albo zwariuję albo kogoś zabije i wyląduje w zakładzie karnym. Niszczyłem swoje życie, moich najbliższych i wszystkich, którzy spotykali się ze mną, również straciłem znajomych, z którymi się spotykałem, zostałem tylko ja i alkohol. Żyłem sobie tak około 20 lat. W międzyczasie spotkałem na swojej drodze wspaniałą kobietę, która po 10 latach życia ze mną w piekle, mimo wszystko została moją żoną. Bardzo wierzyła we mnie i wiedziała, że w środku jestem dobrym człowiekiem, tylko zagubionym, bardzo mocno we mnie wierzyła, jej miłość do mnie była niezrozumiała dla mnie po tym wszystkim co ze mną przeszła. Wreszcie 10.08.2014r. będąc po ciągu picia stwierdziłem, że pomodlę się, była to ostatnia moja deska ratunku, byłem wtedy na skraju wyczerpania psychicznego, nie dawałem już sobie rady. Stwierdziłem, że jeśli Bóg mi teraz nie pomoże to już nie wierzę w nic, tylko Bóg mi został, wszystkie środki po ludzku już wykorzystałem, pokładałem tylko nadzieję w Bogu. Jak dotąd to tylko prosiłem Boga aby pozwolił mi się zapić, umrzeć, aby mnie już zabrał bo już nie jestem w stanie tak dalej żyć. Natomiast Pan Jezus miał całkiem inny plan wobec mnie. Pierwszy raz w życiu zacząłem się modlić z otwartym sercem. Zacząłem prosić Pana Jezusa żeby mnie zabrał, żeby pozwolił mi umrzeć albo zrobił coś ze mną bo już dalej nie mogę tak żyć. W pewnym momencie spojrzałem na Krzyż i zacząłem płakać, nie mogłem powstrzymać płaczu, zacząłem czuć, że coś się ze mną dzieje, czułem ogromną miłość Pana Jezusa i świadomość tego, że oddał za mnie życie, dokładnie za mnie, za takiego grzesznika, który przez całe swoje życie żył bez Boga. Nie mogłem ogarnąć tego rozumem, że Jezus umarł za mnie, za takiego złego człowieka, że mnie mimo wszystko kocha bezgranicznie i przebacza wszystko, że wyciąga do mnie rękę i mnie podnosi. Ogarnął mnie niesamowity pokój i miłość, wszystko zniknęło, cała rozpacz, lęk, strach, myśli destrukcyjne. Na początku myślałem, że zwariowałem, nie miałem z kim o ty porozmawiać. Stwierdziłem, że pójdę do księdza i opowiem całą historię. I tak zrobiłem. Ksiądz proboszcz parafii p.w. Miłosierdzia Bożego wytłumaczył mi co się ze mną dzieje, że właśnie spłynęła na mnie Łaska Boża, że Bóg mnie dotknął, że mnie nawraca i uzdrawia bywa tak, że ludzie bardzo dziwnie się czują w tym momencie i myślą, że zwariowali, taki stan może trwać około 6 miesięcy. Tak dokładnie było ze mną, żyłem w Niebie przez 6 miesięcy. Potem Bóg sprowadził mnie na ziemię i powiedział, że teraz On będzie mnie prowadził przez życie, jeśli tylko Mu pozwolę. Bóg wyrwał mnie z piekła alkoholu. Jestem trzeźwy już 6 lat. W dniu 10.08.2014r. moje serce z kamienia zostało wyrwane a Jezus wstawił w to miejsce serce z ciała, żywe i miłujące Go bezgranicznie. Działanie Boga w moim życiu nie zakończyło się na tym wszystkim co otrzymałem w 08.2014r. W 09.2014r. dowiedziałem się, że moja żona jest w ciąży, to był kolejny cud. Po jakimś czasie Jezus skierował mnie na kurs Nowe życie, na którym pokazał mój grzech i jak bardzo Go raniłem swoim życiem. Bardzo Bóg chciał żebym poznał także Maryję, bo przez Jej serce mogę być coraz bliżej Jezusa. Na mszy św. Ksiądz Daniel polecał codziennie odmawiać różaniec, a mianowicie Nowennę Pompejańską , wiedziałem wtedy, że konkretnie mówi do mnie. Tylko był problem, że ja nie wiedziałem nawet wtedy jak w ogóle odmawia się różaniec, a co dopiero Nowennę Pompejańską. Minął jakiś czas i stwierdziłem, że muszę się modlić tą Nowenną. Było to wyzwanie bo 3 różańce dziennie to było minimum prze 54 dni, a ja nigdy w życiu nawet dziesiątki nie odmówiłem, wiedziałem  tylko jak różaniec wygląda. Dałem radę, modliłem się w intencji mojej żony aby ciąża przebiegała bez problemów i żeby nasz synek urodził się zdrowy, (już wtedy wiedzieliśmy, że będziemy mieli synka). Podczas odmawiania Nowenny zły duch bardzo walczył o mnie, podsuwał różne myśli, abym tylko się nie modlił. Wiedziałem, że nie jestem sam, że trzymając różaniec w ręku trzymam moją Mamę Maryję za rękę i Ona mnie nie puści. Nie poddałem się złemu duchowi bo byłem pod cudowną opieką i skończyłem nowennę. Podczas Nowenny za każdym razem podczas odmawiania Tajemnicy Bolesnej bardzo przeżywałem ją duchowo, czułem ciepło i ciarki praktycznie na całym ciele, w ten sposób Maryja i Jezus po raz kolejny pokazywali mi co Chrystus zrobił dla mnie i jak bardzo mnie kocha. Kolejny cud wydarzył się w moim życiu. Pan Jezus uratował życie naszego nienarodzonego jeszcze wtedy synka. Synek miał się urodzić 20.06.2015r. urodził się 01.06.2015r. Mojej żonie wyszły troszeczkę złe wyniki badań, ale wyniki nie kwalifikowały się do tego, że trzeba się kłaść na oddział, mimo wszystko dzięki naszej znajomej, która pracowała w szpitalu w Lublinie stwierdziliśmy, że pojedziemy do szpitala, dostaliśmy się na oddział 31.05.2015r. była to niedziela. Stwierdziliśmy, że poleży żona około 3 dni i wróci do domu. Jednak tak się nie stało. 01.06.2015r. rano na obchodzie podczas badania mojej żony nie były wyczuwalne ruchy dziecka i nie było wyczuwalne tętno. Okazało się, że synek miał szyjkę owiniętą pępowiną i lekarz od razu zlecił jak najszybciej cesarskie cięcie. 01.06.2015r o godzinie 8.17 na świat przyszedł silny i zdrowy nasz synek. Chwała Panu!!!! Dziś ma już 5 lat. W moim życiu zły duch nie przestawał walczyć o mnie, wiedział, że już nie ma szans aby mnie zniewolić po raz kolejny alkoholem to złapał mnie w sidła myśli samobójczych. Wykorzystał moją ogromną tęsknotę za Bogiem, która w pewnym momencie wkradła się do mojej duszy. Była to tęsknota doświadczenia tego samego stanu co w momencie mojego nawrócenia. Bardzo pragnąłem wtulić się w ramiona Jezusa. Myśli samobójcze bardzo mnie często dopadały i nie mogłem sobie z nimi poradzić.W dniu 13.02.2016r. Pan dotknął mnie kolejny raz na spotkaniu modlitewnym w Częstochowie u o. Daniela. Podczas modlitwy o uzdrowienie wewnętrzne otrzymałem Łaskę spoczynku w Duchu Świętym. Spojrzałem w stronę o. Daniela gdy robił w moim kierunku znak Krzyża i w tym momencie upadłem. Później się dowiedziałem od mojej mamy, która w tym czasie ze mną była, że po słowach o. Daniela, że w tym momencie zostaje uzdrowiona osoba od ducha samobójstwa, właśnie po tych słowach upadłem. Od tego dnia nie mam myśli samobójczych. Jestem szczęśliwy i wolny…. Chwała Panu za to wszystko co czyni w moim życiu!!!! Od momentu spotkania Boga na swojej drodze zostałem obdarzony wieloma łaskami, których nie sposób wymienić. Od 6 lat jestem wolnym i szczęśliwym człowiekiem. Oddałem całkowicie swoje życie Panu Jezusowi, nie potrafię i nie chcę już bez Niego żyć. Nie ma dnia w moim życiu abym nie wielbił Pana Jezusa, abym nie rozmawiał z Nim. Dziś wiem po co i dla kogo żyję. Mam wspaniałą rodzinę, cudowną żonę, wspaniałych synów, kochających rodziców i coraz więcej przyjaciół, którzy towarzyszą mi w drodze do zbawienia. Inaczej patrzę na życie i ludzi. O cokolwiek dziś proszę Pana Jezusa to otrzymuję jeśli jest to zgodne z Jego wolą. I zawsze jest tak, że dostaję więcej niż prosiłem. W moim życiu są dwa miejsca, w których czuję się kochany i bezpieczny, jest to Kościół oraz dom, moja rodzina. Jestem innym człowiekiem dziś, należę do parafialnej wspólnoty modlitewnej, jestem wolontariuszem w hospicjum i staram się żyć tak, abym nie bał się śmierci, bo dzisiaj jest moje a jutro może w ogóle nie nadejść… Wiele sfer w moim życiu Jezus uzdrowił, których nie opisałem i wciąż mnie dotyka i prowadzi, czuję Jego obecność w moim życiu. Moja nędza i małość jest niczym w porównaniu do miłości Boga, sam z siebie nic nie mogę, nie jestem w stanie nic uczynić bez Boga. Chwała Panu za wszystko co uczynił w moim życiu i nadal czyni. Dziś wiem, że gdybym nie doświadczył w swoim życiu takiego Krzyża możliwe, że bym nie poznał Jezusa i przeogromnej miłości Jego. Więc każdy Krzyż, każde cierpienie, które teraz w swoi życiu niosę, dźwigam na Chwałę Jezusa, który niósł ponad 2000 lat temu całe brzemię świata z wielką miłością i pokorą i umarł za mnie i za ciebie abyśmy mogli żyć. Pragnę naśladować Chrystusa i kroczyć do końca swoich dni jego śladami, a w szczególności Jego drogą Krzyżową. Chwała Panu za Krzyż bo w Nim jest miłość i życie… Chwała Maryi za opiekę, łaski i za Syna Którego nam dała… AMEN!!!

,,Panie niczym sobie nie zasłużyłem na dobra, które mam… Dziękuję Ci… Wskaż mi, jak dzielić się nimi… Swoje serce chcę rozdać wszystkim, ale niech to będzie serce pełne Twojej miłości… Panie pozwól mi być wolnym od pieniędzy, gdy będę je miał… Pomóż mi nie kalkulować, lecz ufać… Panie bez Twojej łaski moje serce nie ustrzeże się grzechu… Dziękuję za radość, którą mi dajesz, gdy dzielę się z innymi… To po ludzku jest dla mnie bardzo ważne… Spraw Panie, by moją motywacją do dawania była zawsze szczera miłość do Ciebie i ludzi… Panie oczyszczaj moje pragnienia, abym zawsze pragnął tylko Ciebie i tego, czego Ty chcesz… Pomóż mi, bym nie był ślepy na potrzeby innych… Dziękuję Ci za każdą łaskę przełamania i dania z siebie czegoś dla innych… Przepraszam za każdą zmarnowaną okazję do czynu miłosierdzia… Daj mi Panie odwagę do wykonywania takich czynów… Oddal ode mnie Panie wszystkie szufladkowania ludzi, którym mógłbym pomóc… Uwolnij mnie od pokus posiadania… Niech mnie pociąga to co małe i skromne, a wielkie w Twoich oczach… Kocham Cię Boże za to, że mogę zwracać się do Ciebie i mówić to wszystko… Dziękuję za tę łaskę… Pamiętasz Panie, że czułem kiedyś tyle łask i tyle radości… Było mi za lekko… Poczułem, że mnie wołasz… Teraz jest mi ciężej, ale cały czas czuję Twoje błogosławieństwo i niezgłębioną radość z tego, co robię… Dziękuję!… Cały czas czuję się szczęściarzem… Na ile dzielę się tym szczęściem?… Ile dzielę się sobą, a ile Tobą?… Chyba zbyt mało mówię o tym, że moje szczęście pochodzi od Ciebie… Życie to ciągłe przełamywanie siebie… Dziękuję, że tu jestem… Dziękuję za to, że: oczyszczasz moje serce…, umacniasz moją wiarę…, stawiasz przede mną tych ludzi, którzy dzielą się Tobą… Panie Ty najlepiej znasz moje serce… Panie bądź moją jedyną pociechą… Panie ukierunkuj moje kaprysy i zachcianki na Ciebie… Panie boję się tej prośby, ale pomóż mi być ubogim na sposób światowy, a bogatym na sposób duchowy… Wierzę, że Ty zatroszczysz się o mnie i poprowadzisz do prawdziwej wolności… Panie, wierzę, że moje serce jest Twoim domem… Niestety wiem, że czasami zostawiam Ci tam za mało miejsca… Wiem, że wchodzisz tam z odkurzaczem (czasami bez pytania). Dziękuję Ci za to Panie, drzwi mojego serca zawsze stoją przed Tobą otworem!”
NIECH SIĘ DZIEJE WOLA TWOJA A NIE MOJA PANIE… !!!
AMEN!!!

Nie pije alkoholu 17 LAT a 5 lat żyje w czystości byłem bezdomny spałem w różnych miejscach w tym na dworcu na klatkach karetki mnie zabieraly z ulicy lekarze mówili że tego nie przeżyje żebym przestał a ja wypisywalem się na własne żądanie i dalej piłem to tylko cud że żyje ale to był dopiero początek tego co Bóg zrobił w moim życiu później było dalsze nawrócenie powiem tak jak ktoś otworzy swoje serce dla Jezusa na Jego miłość prowadzenie działanie to On zaprowadzi go w miejsca o których nawet nie śnił ?Największym cudem było uwolnienie od seksu byłem zniewolony 20 lat a Jezus w jednej sekundzie to zabrał. Życie w czystości daje mi szacunek do samego siebie i prawdziwą wolność 🙂

Całość świadectwa w nagraniu poniżej:

W czasie kiedy byłem na samym dnie zbierałem pieniądze na alkohol. Ludzie zazwyczaj mi dawali, lecz jedna dziewczyna mi nie dała i powiedziała: nie dam ci bo wydasz to na alkohol. Było to ponad 17 lat temu i tej dziewczynie jestem wdzięczny, ponieważ ona mi pokazała prawdę, że źle żyję, że nie tędy droga. Inni dawali mi komfort takiego życia, utwierdzali mnie w błędnym przekonaniu, że takie życie się opłaca. Ona tak naprawdę pokazała mi drogę wyjścia z nałogu, dlatego tak ważna jest prawda żeby mówić innym nie to, co chcą usłyszeć,  ale to, co zmieni ich życie.  Jezus Droga Prawda Życie

Rok po nawróceniu pojechałem do Legnicy. Kościół św Jacka, podchodzi do mnie mały chłopiec i mówi: daj pieniądze, a miał w ręku 10 zł i nie wiem czemu, patrząc mu głęboko w oczy powiedziałem trzy razy: Jezus cię kocha. On odszedł a ja pojechałem do domu do Wrocławia, była to niedziela. Na drugi dzień przed pracą pojechałem coś załatwić, po drodze wchodzę do Kościoła i widzę w ławce tego samego chłopca co dzień wcześniej w innym mieście, zobaczył mnie, wybiegł z ławki przytulił się do mnie i nie chciał długo puścić. Ja mu nie dałem ani grosza tyko trzy razy powiedziałem: Jezus cię kocha. Byłem w szoku, to pokazało mi jak ważne jest mówienie innym o Jezusie, o Jego Miłości ? Jezus Chrystus działa cały czas cuda, proszę, mówcie innym swoje świadectwa, jesteśmy tylko narzędziami w rękach Boga, ale On potrzebuje naszych rąk. Cuda dzieją się codziennie, wystarczy je dostrzegać i mówić innym na Chwalę Jezusa ? ♥ Może jesteśmy jedyną Ewangelią, którą ktoś przeczyta… Pięknego dnia przepełnionego Miłością i radością ?

Poznałem Sandrę (obecnie moja narzeczona) niecałe 5 miesięcy temu. Po ludzku nasz piękny oparty na fundamencie Jezusa i Maryi związek nie był możliwy, dzieliło nas 500 kilometrów, ale że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Teraz mieszkamy w jednym mieście i jesteśmy bardzo szczęśliwi żyjąc w czystości. robiąc wszystko na Chwałę Bożą. Dziele sie Kochani z Wami tym świadectwem żeby zapewnić,  że jeśli oddamy w całkowitym zaufaniu nasze życie Bogu to możemy oczekiwać nieoczekiwanego bo Bóg ma najlepszy plan na nasze życie.

Mój Anioł Stróż i ja.

Mój Anioł Stróż – zdumiewający i cudowny towarzysz

Jeśli się dba o relacje ze swoim aniołem to jest to niesamowite nie tylko uczucie ale i pomoc.
Mój anioł stróż kiedyś uratował życie mojemu koledze, który chciał się powiesić. Innego dnia uratował mi życie przed śmiertelnym wypadkiem samochodowym. Zdradził mi też swoje imię. Nathaniel, czyli Dar Od Boga. To zdumiewający i cudowny towarzysz. Mimo, że często Go zaniedbuję .

1) Jak mój Anioł Stróż uratował życie kolegi.

Ten mój kolega chciał popełnić samobójstwo. Napisał mi pożegnalnego smsa. Dzieliło nas ok 200 km. Nie wiedziałem co konkretnie planuje. Pomodliłem się do Maryi jako Królowej Aniołów, aby rozkazała mojemu aniołowi aby udał się do kolegi i nie pozwolił mu na to. Potem tylko czekałem. Po jakimś czasie dostałem od kolegi MMS. A w nim zdjęcie rozszarpanej linki wspinaczkowej. Zadzwoniłem do niego, a ten w końcu odebrał telefon. Mówił, że zeskakując ze stołka, poczuł w jednej chwili wielki wiatr i ogromną siłę z zewnątrz, a także jakiś niewyraźny kształt, który pojawił się znikąd i jednym uderzeniem rozszarpał linkę która mała udźwig ponad 100 kg. Rozpruł linkę na strzępy. Powiedziałem mu, że widział mojego anioła stróża. Mój kolega był ateistą. Był. Bo teraz wierzy. To było kilka lat temu. 3 tyg temu urodził munsię syn. Mój anioł stróż uratował przed śmiercią 2 życia ratując jedno życie.

2) Jak mój Anioł Stróż uratował mi życie

Poprzedniej zimy 2018r jadąc zauważyłem na krawędzi rowu samochód osobowy, który tylne koła miał na krawędzi drogi, zaś przód prawie w rowie. Przerażonym kierowcą była kobieta. Zatrzymałem się i zaoferowałem pomoc w wyjechaniu z rowu. Było bardzo ślisko. Samochód był pochylony przodem w stronę przepaści, a przednie koła były w lekkim wgłębieniu w ziemi, które to wgłębienie jedynie trzymało samochód przed wjazdem w „przepaść”, czyli sporym rowem, z którego wyjazd bez specjalnego sprzętu byłby niemożliwy. Wsiadłem do samochodu, ale niestety koła się ślizgały. Włączyłem wsteczny i wciskając od czasu do czasu pedał gazu, próbowałem rozbujać pojazd by przednimi kołami wyskoczył z wgłębienia i wrócił na drogę. Niestety za każdą próbą ponosiłem fiasko. Poprosiłem kobietę, żeby próbowała kogoś jeszcze zatrzymać. Zatrzymany ochotnik rozbuja jeszcze autem od przodu to wtedy jest szansa, że się uda wyjechać. Ale wtedy pomyślałem o moim aniele stróżu. Zwróciłem się całym sercem do Niego na głos: „Pomóż mi, proszę. Popchnij ten samochód.” Powoli znowu wcisnąłem gaz, pilnując by samochód nie zsunął się do przodu. I wtedy poczułem, jakby ktoś mnie popchnął. Samochód wyjechał z łatwością i wrócił na drogę

3) Jak mój Anioł Stróż pomógł mi załatwić sprawę urzędową

Na początku tego roku 2019 miałem załatwić skomplikowaną sprawę w Urzędzie Skarbowym.
Wiedziałem, że tamtejsza obsługa petentów jest wrogo nastawiona. Poprosiłem swojego anioła stróża, żeby udał się tam przede mną i poprosił aniołów, którzy czuwają nad pracownikami US, aby pracownicy nastawili się do mnie z chęcią pomocy w rozwiązaniu sprawy. Na miejscu obsługa była przemiła, a zamiast przeganiać mnie z drzwi do drzwi z fochami, sama pani kierownik US z uśmiechem na twarzy oprowadzała mnie i pomagała jak najszybciej załatwić moją sprawę jakbym był jakimś VIPem. Jeśli boisz się rozmowy z kimś lub jesteś niepewny finału spotkania z trudną osobowością, poproś swojego anioła stróża, aby wcześniej porozmawiał z aniołem stróżem tej osoby i obaj nastawili Was pozytywnie do tej trudnej rozmowy.

4) Jak mój Anioł Stróż pomógł mi skontaktować się z żoną, pomimo braku łączności telefonicznej.

Trzecia historia miała miejsce kilka lat temu. Moja żona uwielbia robić zakupy w IKEA. Ja nie za bardzo, bo nie interesują mnie zbytnio takie sprawy. Ona też za bardzo nie lubi jak chodzę za nią po regałach jak skazany na śmierć ze spuszczoną głową. Mamy na to dobry plan. Zawożę żonę pod sklep i ona leci w wir zakupów. Ja natomiast parkuję i zostaję w samochodzie z książką i oddaję się lekturze. Kiedy żona jest gotowa, dzwoni do mnie, a ja pomagam jej zataszczyć zakupy. To był dzień w IKEA taki jak zawsze.
Różnił się tylko tym, że nie przemyślałem tego i zaparkowałem w podziemnym parkingu, a tam moja komórka nie ma sygnału . Minęła godzina, może dwie. Słyszę w sercu ciepły głos: „Wyjdź z
samochodu” Posłuchałem. Pomyślałem sobie, że rozprostuję nogi. Kolejna prośba: „Wejdź do środka”. W sumie racja. W środku jest cieplej i pamiętam, że były 3 miękkie fotele przy wejściu. Usiądę sobie tam i zaczytam się znowu. Podchodząc do wybranego fotela znowu słyszę: „Idź do żony. Potrzebuje cię. Jest przy kasach”. Pomyślałem, że to wszystko jest jakieś dziwne. Zarówno ten głos, na który dopiero wówczas zwróciłem uwagę, że to przecież jakieś nadnaturalne. No i to, że żona czeka na mnie przy kasach, a przecież miała zadzwonić. Udałem się na miejsce. Małżonka stała z dwoma wielkimi koszami przy kasach. Jak mnie zobaczyła zrobiła wielkie oczy. „Skąd wiedziałeś?” To pierwsze, co powiedziała.
Nie wiedziałem co odpowiedzieć to opisałem, jak to się stało, że się tu znalazłem. Ona do mnie: „BoTwój telefon nie odpowiadał, wpadłam w panikę. Tak bardzo chciałam, żebyś tu był”. Wtedy pierwszy raz usłyszałem w sercu swojego Anioła Stróża.

5) Jak mój Anioł Stróż uratował mi życie.

Kolejna już historia to jak prowadziłem samochód. Zbliżałem się do wzniesienia, za którym nie było nic widać. Jechałem ok. 100km/h. Usłyszałem znajomy, ciepły głos w sercu: „Zwolnij”. Zwolniłem do ok. 70 km/h. „Zwolnij, proszę.” Dziwne mi się to wydawało , ale zaufałem i jeszcze bardziej zwolniłem, do 40km/h. I w czasie zwalniania usłyszałem kolejne ponaglenie. Tym razem gwałtowniejsze. Prawie się zatrzymałem. I w tym momencie zobaczyłem w pewnej odległości jak z naprzeciwka na wzniesieniu pojawia się prawidłowo jadący samochód, który jest wyprzedzany na szczycie wzniesienia przez jakiegoś wariata z bardzo duża prędkością. Gdybym nie posłuchał, bym znalazł się na drodze wyprzedzającego pojazdu. Mój anioł uratował mi życie. Nie pozwolono mi wtedy zginąć. „Jeszcze po coś jestem Bogu tu potrzebny” – pomyślałem. Po 1,5 roku od tego wydarzenia począł nam się syn. Nasze pierwsze dziecko oczekiwane od 11 lat małżeństwa .

6) Spotkanie mojego Anioła Stróża, a może Jezusa, po uczynku miłosierdzia względem bezdomnego

Piąte wydarzenie wyglądało następująco. Jechałem po moją żonę. Odebrać ją z dworca. Miałem wtedyapetyt na hamburgera. I z takimi planami wyruszyłem samochodem. Jednakże całą trasę słyszałem w sercu: „Kup 6 hamburgerów. Weź sześć.” Moja żona nie lubi jak się niezdrowo odżywiam i przy jednym moim hamburgerze by kręciła nosem, a co dopiero SZEŚĆ!!! Do samego końca walczyłem z tym, ale poddałem się w ostatniej sekundzie i w okienku MCdrive zamówiłem 6 hamburgerów z lękiem w sercu.
Pani w okienku poprosiła, żebym poczekał na miejscu dla oczekujących na specjalne zamówienia. Tak też uczyniłem. Podjechałem samochodem na to miejsce. Zwróciłem uwagę na żebraka, który mnie również zauważył. Uśmiechnąłem się w duchu i zwróciłem oczy ku Niebu i w sercu powiedziałem do swojego anioła: TY SPRYCIARZU! Podszedł do mnie owy bezdomny i powiedział, że jest głodny, od jakiegoś czasu nie jadł nic. Odpowiedziałem mu: „Może Pan mi nie wierzyć, ale ja już Panu zamówiłem jedzenie. Proszę chwilkę poczekać, zaraz przyniosą.” Mężczyzna odszedł i usiadł niedaleko. W międzyczasie przyszła moja żona z pytaniem co chciał ten człowiek. Powiedziałem, że był głodny. Żona na to, że ona odstąpi swojego hamburgera. Ja jej opowiedziałem całą historię w oczekiwaniu na hamburgery.
Miała wielkie oczy. Po jakimś czasie przyniosła nam pani hamburgery. Wyszedłem z auta i zaniosłem je bezdomnemu. Był przeszczęśliwy, od razu zaczął jeść. Wróciłem do samochodu.
Kiedy miałem otworzyć drzwi, w mgnieniu oka, jakby przyszedł zza mnie, pojawił się kolejny bezdomny.
Ale ten był dziwny. Przede wszystkim nie śmierdział. Patrzył na mnie z radością i się uśmiechał tak, jak wita się uśmiechem kogoś, kogo daaaawno się nie widziało. Nie bałem się go. Był bardzo intrygujący.
Miał brodę, około 180cm wzrostu, ubrany w łachmany. I te jego oczy… Nie mogłem oderwać od nich swojego wzroku. Nie tylko się śmiały, ale były niesamowicie niebieskie. Nigdy nie zwracam uwagi na oczy ludzi, ale od tych nie mogłem oderwać spojrzenia. Były niesamowicie błękitne. Jak pomalowane. Nie wiedziałem co powiedzieć. Pierwsze co m przyszło na myśl to: „Jeśli jest Pan głodny to tu (wskazałem palcem na obdarowanego przez nas włóczęgę) jest kolega, który ma mnóstwo hamburgerów i na pewno podzieli się z Panem”. Uśmiechnięty facet z oczami w kolorze nieba odrzekł z wyrozumiałością: „Ja nie muszę jeść” i znowu się uśmiechał patrząc mi prosto w oczy swoim hipnotyzującym spojrzeniem pełnym radości i miłości oraz wewnętrznego spokoju. Zrozumiałem, że jego osoba do życia nie potrzebuje pokarmu i spojrzałem z pytającym wzrokiem na żonę, która siedziała w samochodzie. Ona również była zdziwiona tym, co usłyszała. Wróciłem wzrokiem w miejsce gdzie stał ten intrygujący ktoś… Ale jego już nie było. Zniknął. Teren wokół był otwarty i nie sposób by ktoś stąd odszedł nie będąc zauważonym w oddali. Wracaliśmy do domu w milczeniu i szoku, patrzyliśmy przed siebie mając wciąż w głowie to, co zaszło przed chwilą. Do tej pory nie wiem  z kim rozmawiałem.
Najbardziej zapamiętałem jego niebieskie oczy. Potem zauważyłem na obrazach, że Jezus ma niebieskie oczy. Ale nie sądzę, żeby to był Jezus. Być może to był mój anioł stróż. Jego wcielenie. Takie sobie wybrał. A niebieskie oczy? Bo jest odzwierciedleniem Boga, który go posłał? Zapytam o to kiedyś jak stanę przed Bogiem.

Hubert

……………………………………………………………………………………

Paulina i Hubert

Jesteśmy małżeństwem od 12 lat. Od 8 lat staraliśmy się o potomstwo. Niestety bezowocnie. Próbowaliśmy pomocy prywatnej kliniki, jednak tam nie zdołano nam pomóc. Każda kolejna wiadomość o pojawieniu się menstruacji wbijała nam igły w serce. Kolejny miesiąc prób na nic. Nie chcieliśmy korzystać z metody in vitro. Nawet, jeśli to miała być ostateczność. Żyliśmy w przekonaniu, że będziemy próbować, a jak Bóg zechce to nas obdarzy potomstwem. Ślepi i głusi na Boga, żyliśmy w swoim własnym takim utwierdzonym przekonaniu. Bóg mówił. Tylko my nie byliśmy tego świadomi, że to do nas. Coraz więcej informacji o naprotechnolgii do nas docierało. Mimo to wciąż żyliśmy w przekonaniu, że będzie dzieciątko, jeśli będzie. Widać, Bóg „stracił” cierpliwość i przekazał nam wiadomość dosadniej. Podczas spowiedzi (Hubert) wyznałem, że czuję zazdrość, kiedy widzę pary z dziećmi, że przepełnia mnie wtedy smutek i żal do Boga, że my pewnie nie zasługujemy na potomstwo. Ksiądz poprosił o nr telefonu komórkowego, po czym wysłał sms wiadomość i skasował mój numer.
Wiadomość brzmiała:

Teraz nasz ruch – pomyśleliśmy. Trzeba na to jakoś odpowiedzieć. Zaczęliśmy sporo o tym czytać. W naszym województwie była tylko jedna trenerka modelu Creightona (który to model jest nieodzownym elementem w naprotechnologii). Czekaliśmy na nią miesiąc, po czym okazało się, że nie może nas niestety szkolić, gdyż ona sama zaszła w ciążę, a nie mogła mieć dzieci i nie chce teraz ryzykować utraty potomstwa. Zabrzmiało to jak niezła reklama. Zaczęliśmy więc szukać w sąsiednich województwach i tak zgłosiliśmy się do bardzo sympatycznej Agnieszki Remus z Centrum Nowe Życie w Bydgoszczy. Zostaliśmy potraktowani bardzo serio i z olbrzymią uwagą. Wytłumaczono nam wszystko podczas prezentacji i tak się zaczęła nasza walka o dzieciątko. Wiedzieliśmy, że TERAZ już MUSI się udać. Jako, że byliśmy z innego województwa, w większości nasze spotkania z Agnieszką odbywały się przez Skype’a. Zostaliśmy przeszkoleni z modelu Creightona. Agnieszka Remus, cierpliwie nam wszystko tłumaczyła i pomagała we wszystkim. Po około 3 miesiącach, mogąc już przedstawić doktorowi historię trzech cyklów miesiączkowych, udaliśmy się do dr Tadeusza Wasilewskiego do Białegostoku. Byliśmy oboje przebadani od stóp do głów. Pan dr zachowywał się profesjonalnie, a co najważniejsze był dla nas przemiły i można było poczuć, że nie tylko jesteśmy dla niego pacjentem, ale przede wszystkim człowiekiem. Okazuje się, że wszystko ma wpływ na problemy z poczęciem dziecka. Problemem była u Pauliny nadczynność tarczycy oraz nietolerancja mleka krowiego.

Nasza przygoda z naprotechnologią zaczęła się w lipcu 2018 roku. W niedzielę 28 kwietnia 2019 roku, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, począł się Piotr, nasze wytęsknione dzieciątko. Już za chwilę (jak piszemy ten tekst) 22 stycznia 2020 roku będziemy mogli go zobaczyć na własne zapłakane ze wzruszenia oczy. Póki co wlepiamy wzrok w zdjęcia USG.

I tak Bóg uczynił cud w naszym życiu. Osiem lat naszych starań…, a wystarczyło tylko przyznać przed Bogiem, że my sami nic nie potrafimy bez Niego. Wystarczyło powiedzieć: „Jezu Ty się tym zajmij”. Jeśli wydaje się Wam, że świat się zawalił… Jeśli łakniecie głosiku kwilącego dzieciątka w Waszym domu… Jeśli rozum Wam mówi, że już wszystko stracone i nie ma już szans… Jeśli nawet in vitro nie pomaga… Dajcie szansę NAPROTECHNOLOGII. Czego żałujemy? Że nie zgłosiliśmy się wcześniej. …lata wcześniej.

Paulina i Hubert

Muszę podzielić się z Wami sytuacją, która mnie spotkała.

Robiąc zakupy w jednym z popularnych marketów, wśród na prawdę dużej ilości klientów moją uwagę przyciągnęła koszulka pewnego mężczyzny. Była na niej narysowana postać z rogami oraz znaki satanityczne. Były tam jeszcze jakieś napisy, których nie odczytałam. Spojrzałam z niepokojem na twarz mężczyzny. Sprawiał wrażenie osoby uzależnionej od alkoholu ale tego czy nią był nie wiem. Nie chcę oceniać. Przeszłam w osłupieniu dalej. Moje sumienie podpowiadało mi jednak abym odszukała tego mężczyzny i porozmawiała z nim o tym. Pomyślałam, że to głupi pomysł, byłam z dzieckiem, w dodatku sklep był pełen ludzi. Nie było możliwości spokojnej rozmowy. Wróciłam się jednak mężczyzny już nie było. Mimo to miałam uczucie, że być może na parkingu Bóg da mi możliwość rozmowy z tym panem. Tam z pewnością byłoby spokojniej. Rozglądałam się, nigdzie go nie było. Jadąc samochodem w kierunku mojego domu nie mogłam przestać myśleć o tym człowieku, miałam wyrzuty sumienia, że jako duchowy niewolnik Matki Bożej powinnam zareagować. Przeprosiłam Boga, za brak mojej reakcji i pomyślałam, że skoro nie spotkałam tego mężczyzny drugi raz to widocznie właśnie tak miało być. Jadąc dalej z daleka dostrzegłam mężczyznę z rowerem chcącego przejść przez pasy. Nigdy wcześniej nie zatrzymywałam się przed tym skrzyżowaniem, ponieważ nigdy nie było takiej konieczności. Tym razem było inaczej. Zatrzymałem się i oczom nie mogłam uwierzyć. Przez pasy przechodził mężczyzna, którego poszukiwałam. Na jego plecach widniała rogata postać z podniesionymi rękoma w geście zwycięstwa. Dostrzegłam to dopiero wtedy. Nie zastanawiając się skręciłam w kierunku tego pana. Uchyliłam szybę i poprosiłam o chwilę rozmowy. Pan się zgodził i poczekał, aż bezpiecznie zaparkuję samochód w którym było moje dziecko. Wysiadłam, porozmawiałam. Pan był trzeźwy. Twierdził, że nie miał świadomości, co ma na koszulce, że to może rzucać przekleństwo na jego życie. Powiedział, że ubrał koszulkę pierwszy raz i w dodatku mi podziękował.

Oddając się w niewolę Jezusowi przez ręce Matki Bożej byłam świadoma, że dziać się mogą rzeczy niebywałe. Nigdy wcześniej nie zdobyłabym się na odwagę by uświadamiać obcych, przypadkowych ludzi. Wróciłam do domu z poczuciem, że nic nie dzieje się przypadkiem i że być może przez ręce Bożej Matki udało mi się uratować tą duszę.

Chciałbym podzielić się z Wami moim doświadczeniem po niedzielnej mszy dnia 14.07.2019 w Kościele Farnym w Białymstoku przy ul. Kościelnej 2 o godzinie 14:00.

To co się stało.. nie potrafię opisać tego słowami..

Otóż nigdy nie byłem bardzo religijnym człowiekiem – na chwilę obecną mam 31 lat i im bardziej wchodziłem w ten wiek, tym coraz bardziej oddalałem się od Boga, zaczynałem w niego wątpić.. lecz to się zmieniło diametralnie po tej niedzieli.

Zawsze śmiałem się z kościoła, gdy księża mówili, że ktoś posiada dar od Boga – zawsze śmiałem się z tego i myślałem: co za ciemnogród wierzy w takie bajki – lub myślałem, że księża specjalnie tak mówią aby przyciągnąć większą ilość osób do kościoła.

Być może miałem takie podejście, ponieważ za dużo księża w kościele zaczęli mówić o polityce zamiast o Bogu, religii – a byłem nie raz świadkiem takich zachowań ale nie będę wymieniać imion księży ani kościołów w których co niedziela proboszczowie mówili na kogo głosować. Takie zachowania coraz bardziej odsuwały mnie od kościoła i od wiary – poza tym w 2018 w mojej rodzinie było ponad 10 śmierci więc bardzo mocno odcisnęło się to na mojej psychice… modliłem się, robiłem wszystko lecz niestety te 10 bardzo bliskich mi osób z rodziny odeszło… w wieku 2 lat i po 40 lat..

Ale wracając do niedzieli z dnia 14 lipca 2019 roku:
– byłem na mszy razem swoją narzeczoną. Proboszcz Kościoła Farnego powiedział, że dziś mszę świętą poprawdzi nowo upieczony ksiądz, który posiada DAR od Boga i został przez Boga powołany na służenie mu przez drogę bycia księdzem.

Pamiętam to idealnie jak Proboszcz powtarzał wiele razy słowo DAR OD BOGA, że ten nowy młody ksiądz posiada jakiś DAR – i że jego droga będzie trudna lecz piękna.

Słysząc te słowa o DARZE, zacząłem śmiać się w duchu myśląc – „co za głupoty.. jak można wciskać taki kit ludziom – pewnie robi to specjalnie aby nawrócić wielu ludzi” – tak sobie wtedy myślałem.

Później ten młody ksiądz odprawiał mszę i prosił ludzi aby się o niego modlili, ponieważ nie chce zawieźć Boga w misji której mu przydzielił – chce ją wypełnić według słów Boga których doznał.

Na koniec mszy, ten młody ksiądz powiedział, że kto chce, może zostać po mszy na indywidualne błogosławieństwo – oczywiście nie chciałem zostać, ponieważ uważałem to za marnotrawienie czasu i chciałem inaczej spędzić swoją wolną niedzielę niż stać w kościele i czekać na jakieś „głupie” błogosławieństwo młodego księdza.
Jednak moja narzeczona namówiła mnie żebym został więc zostałem.

Wszyscy ludzie będący wtedy w kościele ustawili się w rząd i czekali w skupieniu na młodego księdza aby ich pobgłosławił przez położenie dwóch dłoni na głowę.
Im bliżej ten ksiądz był koło mnie, myślałem sobie: „Boże, co ja tutaj robię? Co za głupoty…” – tak wtedy myślałem.

Gdy w końcu nadeszła moja kolej i ten młody ksiądz Z DAREM położył swoje dłonie na mojej głowie to na początku nic nie poczułem.. ale sekundę czy dwie później.. poczułem jakby trafił mnie Piorun czy grom z jasnego nieba! Wiem doskonale co to za uczucie bo było ono podobne do uczucia gdy wyrywali mi miazgę z zęba i dotknęli nerwu – to było to samo uczucie, jakby piorun Cię strzelił.

Czułem, że ten „piorun” przeszedł w ciągu mgnienia oka przez całe moje ciało – od czubka głowy do małego palca u nogi – w tym samym momencie w mojej głowie zobaczyłem siebie jako małego bobasa i dwójka ludzi trzymała mnie w swoich rękach i przytulała do siebie – czułem się tak jakbym znowu był malutki i rodzice przytulali mnie za głowę do siebie i czułem tak wielką rodzicielską miłość w tym momencie, że czułem, że mógłbym teraz umrzeć i byłbym szczęśliwy i niczego bym nie żałował. Naprawdę.. czułem się wtedy tak spełniony, szczęśliwy i kochany, że chciałem już umrzeć!

Później gdy ten młody ksiądz zabrał swoje dłonie z mojej głowy, automatycznie od razu poczułem tak wielką tęsknotę za RODZICEM, że prawie się rozpłakałem! Ledwo powstrzymałem się od wybuchnięcia płaczem i byłem w bardzo wielkim szoku, ponieważ nie wiedziałem i nie rozumiałem tego co się stało ale odczuwałem wielką potrzebę aby szybko powiedzieć o tym swojej narzeczonej.

Gdy w końcu wyszliśmy z kościoła, nie mówiąc nic na razie mojej narzeczonej, spytałem się jak się czuje – odpowiedziała mi, że chce płakać, ponieważ tęskni bardzo za kimś… POCZUŁA DOKŁADNIE TO SAMO CO JA!!!!!!

Później całą drogę powrotną rozmawiałem ze swoją narzeczoną o tym co się stało, co poczułem i moje odczucia pokryły się idealnie z tym co ona odczuła po uzyskaniu błogosławieństwa od tego młodego księdza z darem.

Przez 3 minuty bądź więcej cały czas chciało mi się płakać, ponieważ czułem straszną tęsknotę za rodzicem – ale co najważniejsze, wiedziałem że to nie chodzi o moich rodziców tylko o INNYCH RODZICÓW!!!

Czy to możliwe, że jest tak jak myślę czyli był to DOTYK OD BOGA?
Czy możliwe jest,że gdy stałem już na skraju calkowitego zwątpienia to Bóg pozwolił mi poczuć jego miłość i pozwolił mi na odczucie jego obecności?

Teraz gdy przypominam sobie ten moment w kościele to w mojej głowie nie widzę księdza i nawet nie pamietam jego twarzy, a inny całkowicie obraz utrwalił się w mojej pamięci – że jak pochylałem głowę to widzę w mojej głowie obraz na którym nie ksiądz, a Jezus Chrystus dotyka dłonią mojej głowy.

Minął już prawie tydzień od tego wydarzenia, a ja nadal jestem pod wrażeniem i w szoku. Nigdy tego nie zapomnę tego uczucia, nie potrafię opisać go inaczej słowami ale nigdy go nie zapomnę i postanowiłem sobie coś po tym fakcieale nie będę o tym mówił.

Dostałem od drugiego księdza karteczkę z obrazem Ojca Pio i z tyłu z modlitwą za tego młodego księdza z jego imieniem i nazwiskiem.

I wiecie co? Noszę ją w portfelu teraz cały czas i boję się żeby jej nie zgbubić.

Po tym wydarzeniu moja wiara wzrosła bardzo mocno.

Czy doświadczyliście kiedyś takiego zdarzenia?

Jestem katolikiem od urodzenia. Moje życie potoczyło się tak, że wpadłem w alkoholizm. W ostatnich latach picia, piłem prawie codziennie. Do tego paliłem dużo papierosów i haszyszu. Bywało tak, że przez cały rok nie wiem czy choć przez tydzień byłem przytomny. W pewnym momencie życia zapragnąłem zostać tatą. Po długich staraniach postanowiliśmy z żoną udać się do lekarza, aby ustalić przyczynę bezpłodności. Lekarz stwierdził, żebym na 3 miesiące rzucił nałogi. Wziąłem to sobie do serca, lecz stwierdziłem, że problem jest gdzieś indziej, ponieważ znałem ludzi z ciężkimi nałogami, którzy pomimo to mieli dzieci. Wtedy zaczęło do mnie docierać, że prawdziwym lekarzem jest Jezus Chrystus, a ten kto daje prasę pornograficzną i prosi o nasienie do badania ten bardziej kaleczy niż leczy. Kupiłem w tym czasie z zoną Tajemnicę Szczęścia i zacząłem ja odmawiać. Po kilku miesiącach zostałem uwolniony z nałogów, a żona zaszła w ciążę. Wydawać by się mogło, że to koniec historii, lecz był to dopiero początek.
Pewnego razu, gdy odmawiałem Tajemnicę Szczęścia usłyszałem w myślach, aby pójść i zachęcić pewną osobę do odmawiania tej modlitwy. Nie chciałem się zgodzić twierdząc, że ta osoba mi nie uwierzy. Twierdziłem, że prędzej ludzie wezmą mnie za niezdrowego psychicznie niż mi uwierzą w takie rzeczy. W odpowiedzi usłyszałem „nie martw się, jeżeli tobie nie uwierzą to nie ciebie lecz Mnie odrzucą”. Ogarnęła mnie wtedy radość i siła nie do opisania więc się zgodziłem. Gdy byłem u tej osoby zostałem zablokowany, ogarnęła mnie wtedy trwoga, język zaczął mi się plątać i nie byłem w stanie powiedzieć po co przyszedłem. Zastanawiałem się wtedy jak działa szatan, jak to jest, że człowiek nie potrafi wypowiedzieć kilku prostych zdań?Dlaczego czasami robimy to czego nie chcemy. Nikt nie chce ranić grzechem Jezusa, a mimo to ciągle Go ranimy. Dlaczego obiecujemy się poprawić, a wciąż spowiadamy się z tych samych grzechów. Jak to jest, że szatan zmusza nas do grzechu, rozprasza nam myśli, a niektórzy twierdzą przy tych dowodach, że go nie ma. Aby ułatwić zrozumienie tych problemów napisałem rozważanie wiary według tego co usłyszałem w myślach.
Bóg Ojciec jest stwórcą i zarządca wszystkiego: nieba i piekła, stworzeń cielesnych i duchowych. Pan Jezus powiedział kiedyś s.Faustynie (co jest ujęte w dzienniczku) „czy człowiek chce,czy nie to i tak mi służy”. Bóg nie zmusza nas do dobrego więc oprócz Ducha Świętego dał nam szatana, abyśmy podjęli decyzję kogo wybrać. Szatan usiłuje mam wmówić, że rządzi w piekle, lecz jeżeli by tak było to Faustyna nie wyszłaby z piekła, aby dać świadectwo. Gdyby złe duchy rządziły w piekle, to nie błagałyby Pana Jezusa, aby nie kazał im tam wracać. Gdy człowiek bardzo chce wierzyć i walczy z szatanem to Bóg umacnia w nas Ducha Świętego, który otwiera nam oczy, a jeżeli jesteśmy obojętni to Bóg przez nasze grzechy pozwala szatanowi zamykać nam oczy do tego stopnia, że nawet cuda nie są w stanie nas przekonać. W Piśmie Świętym mamy napisane, że jeżeli człowiek nie chce, to no nawet zmarły wstając z grobu gonie przekona. Gdyby szatana w nas nie było to nie moglibyśmy zgrzeszyć, ponieważ to on jest właśnie głównym sprawcą grzechu. Gdy my walczymy, a szatan nas zmusza i grzeszy naszym ciałem, są to grzechy mimowolne, które nie zamykają nas na Łaskę Bożą. Szatan przekazuje nam gniew Boży za grzechy, z którymi się zgadzamy, czyli nie walczymy. Śmierć jest kolejnym duchem piekielnym służącym Bogu wyciągając nas z ciała. Kolejnym dowodem na to, ze szatan wbrew swojej woli lecz jest sługą Boga są słowa Jezusa wypowiedziane do niego, gdy wstąpił w Judasza „czyń prędzej co masz czynić”. Gdyby szatan nie przekazał kary za nasze grzechy Panu Jezusowi, to nie bylibyśmy uratowani. Szatan dobrze wiedział, że jak ukrzyżuje Pana Jezusa, to ludzie otrzymają odpuszczenie grzechów. Ci ludzie, którymi on się posłużył jak nam wskazywał Pan Jezus kompletnie nie wiedzieli, co czynili. Bóg nie dał na ziemi władzy szatanowi tylko nam, a nasza wola doprowadziła do tego co mamy na ziemi. Bóg szanuje naszą wolę, więc każe szatanowi przekazywać więcej swojego gniewu i ostrzega. Gdyby szatan rządził choćby w piekle, to nie byłoby tam sprawiedliwości, a jak wiemy każdy tam cierpi sprawiedliwie do tego co zrobił tu na ziemi. Szatan cierpi najgorzej, ponieważ był najbardziej świadomy, gdy się sprzeciwiał Bogu i chciał Go usunąć z nieba. On jest tak przebiegły i mocny, że nawet niektórych egzorcystów wciągnie do piekła – jak mówi Pan Jezus „ będziecie wyrzucać złe duchy w Imię Moje, a Ja się was zaprę”. Na początku szatan biegał obok człowieka, lecz przez grzech wpuściliśmy go do środka. Pan Jezus, aby podkreślić, że przez każdego z nas przemawia szatan, powiedział wprost „zejdź mi z oczy szatanie”. Nie powiedział tego, aby obrazić Piotra, tylko po to, aby Jemu i nam wszystkim otworzyć oczy. Siłą szatana jest ukrycie, lecz nie jest w stanie znieść modlitwy. Gdy się modlimy, on tego nie wytrzymuje i się ujawnia rozpraszając nasze myśli, abyśmy nie byli w stanie się skupić. Oglądają film potrafimy zapamiętać praktycznie każdy szczegół, a będąc na Mszy Świętej ciężko jest zapamiętać choćby Ewangelię. On nas uciska, zaślepia, zmusza do grzechu – czyli swojego dzieła. Codziennie każdy z nas rozmawia z Duchem Świętym i szatanem, a dowodem są słowa”patrzycie, a mnie nie widzicie, słuchacie, a nie słyszycie”. Aby była walka potrzebne są dwie osoby, lecz nam ciężko jest dostrzec szatana to mówimy, że bijemy się ze swoimi myślami. Główna wojna toczy się w nas. Adam i Ewa byli stworzeni bez szatana i w ich mocy było niepopełnienie grzechu, aby zawrzeć przymierze z Bogiem. Kolejną szansę Bóg dał następcy Adama, czyli Jezusowi. Tym razem człowiek nawet na krzyżu nie popełnił grzechu przez co przymierze zostało zawarte i zostaliśmy odkupieni. Szatan zaślepia nas do tego stopnia, że wprowadzamy dyspenzy wiedząc, że Maryja prosi świat o pokutę. Gdy Pan Jezus prosił przez Faustynę, aby uznać Go Miłosiernym, to szatan zablokował nas przez naszą słabą wolę na jeszcze 40 lat po śmierci s.Faustyny. Przez tyle lat odrzucaliśmy Boże Miłosierdzie, co powinno nam dać do myślenia dlaczego i w jaki sposób to się stało, ponieważ nasz przeciwnik w dalszym ciągu działa tak samo. Pan Jezus wiedząc co się będzie działo na ziemi po Jego śmierci prosił Ojca słowami „jeżeli to możliwe odsuń ode Mnie ten kielich”. Tu nie chodzi o Mękę, ponieważ wcześniej powiedział, że będzie za nas cierpiał to musiało się to wypełnić, aby te słowa nie stały się kłamstwem. Bóg jednak zostawił nam wolną wolę i prawo wyboru, gdzie chcemy podążać. Bóg dał nam szansę wykazać się na ziemi, abyśmy kiedyś nie mieli pretensji, że zasługujemy w niebie na więcej. Po wyjściu z ciała zobaczymy nasze życie jak film i zrozumiemy na co żeśmy zasłużyli. Aby dojść do nieba trzeba starać się na wszystkich płaszczyznach i walczyć ze złem każdego dnia niezależnie ile mamy siły. Pan Jezus, aby uratować świat objawił się Brygidzie Szwedzkiej i dał tajemnicę ludzkiego szczęścia, czyli 15 modlitw, przez które chce uratować świat. Prosił ją, aby przekonała kościół do wprowadzenia tej modlitwy jako liturgicznej. Szatan zaślepił tych, którzy nad tym debatowali i uznano obietnice Jezusa za niewiarygodne. W Piśmie Świętym pisze wyraźnie, że jeżeli odrzucimy kogokolwiek przychodzącego w imię Jezusa to odrzucimy dosłownie Jego Samego. A w czyje imię przyszła Brygida prosząc o uczczenie Męki Pańskiej? Pan Jezus powiedział, że za każdą osobę, która odmawiać będzie przez rok tą ,modlitwę, nawróci 15 grzeszników. Wyobraźmy sobie co by było, gdyby cały kościół wspólnie odmawiał Tajemnicę Szczęścia. Gdybyśmy przemówili jednym głosem jesteśmy w stanie ta modlitwą nawrócić świat. Jeżeli szatan w nas chce nam to skomplikować, to zapytajmy się samych siebie i zastanówmy się czego chciałby Pan Jezus w tej sytuacji, jaka jest Jego wola. Nasze mózgi są jak komputer, a szatan jest wirusem i to bardzo ciężkim. Zastanawiam się jak on to zrobił, że kazania Vianey’a, które nawróciły tysiące ludzi nie są głoszone w kościołach. Ks. Glas mówi, że nie chcą ludzi straszyć szatanem… powinni poczytać sobie jak Maryja dzieciom w Fatimie pokazywała piekło. Jak drodzy bracia zapomnimy, że szatan istnieje, to z kim będziemy walczyć? Tak jak żołnierze rozpoznają wroga, aby na niego uderzyć, tak powinniśmy zrobić i my. Ludzie walczą z depresją, załamaniami nerwowymi i przegrywają, ponieważ nie są świadomi kto jest ich sprawcą. Wszystko zależy od Boga i naszej woli, współpraca z Bogiem to jedyne lekarstwo na to co się dzieje tu na ziemi. Bóg Ojciec jest naszą nagrodą w niebie, oczyszczeniem w czyśćcu i ogniem karzącym w piekle, dlatego Pan Jezus podkreśli – który Jesteś w niebie. W modlitwie Ojcze Nasz prosimy Boga, żeby odpuścił nam tak, jak my odpuszczamy swoim wrogom, a my mam wrażenie robimy wszystko, aby tego nie zrozumieć, co działa na naszą niekorzyść. Jeżeli czujemy gniew do kogokolwiek, to nasze słowa „za te grzechy i za wszystkie serdecznie żałuję” stają się kłamstwem i unieważniają spowiedź mimo że oszukany kapłan udzieli nam rozgrzeszenia. Jeżeli nie jesteśmy w stanie wybaczyć temu, kto robi nam pod górkę, to poprośmy Pana Jezusa, aby nam pomógł wybaczyć i pomódlmy się za tą osobę, a to może wystarczyć. Kiedyś pożyczyłem pewnej osobie kilka stówek i dręczyło mnie, że ta osoba mi nie odda. Nie wytrzymałem i powiedziałem w myślach, Panie Jezu niech ta osoba weźmie sobie te pieniądze, tylko odsuń ode mnie to dręczenie. Dręczenie ustąpiło, a pieniądze zostały mi zwrócone. Pan Bóg wysyła szatana, aby sprawdzić jak zachowujemy naukę Jezusa, czy odpowiemy dobrem, czy nastawimy drugi policzek. Gdybyśmy wiedzieli jak wielkie są nagrody w niebie za cierpienie poniesione w obronie wiary i nauki Jezusa, to nie prosilibyśmy Boga o nic innego jak tylko cierpienie. Bóg nie wynagradza nas za zdrowie, ziemskie szczęście, tylko za trud poświęcony powiększaniu Królestwa Niebieskiego. Na pogrzebie mojego kolegi, ksiądz na kazaniu zapytał „ilu z was stoi w kolejce do piekła”? Gdy kapłan udzielał Komunii Świętej, byłem w szoku jak wiele osób stoi w tej kolejce, znaczy nie jest w Łasce Uświęcającej. Ks. Jan Bosko widział ilu ludzi jest duchowo w piekle, mimo że ich ciała jeszcze chodzą po ziemi. Wystarczy, że ktoś taki wpadnie pod auto i nie będzie odwrotu. Dlaczego tak wiele ludzi musi trafić do piekła, żeby otworzyć oczy?Piekło i gniew należą do Boga lecz Bóg nie grzeszy gniewem ponieważ to szatan przekazuje Jego gniew. Prawe ramie Pana Jezusa powstrzymuje szatana i gniew Boży a lewe ramie Jezusa powstrzymuje Ducha Świętego i sprawiedliwość Bożą więc mamy jeszcze możliwość korzystania z miłosierdzia Bożego.Maryja już w La Salet ostrzegała że nie utrzymuje ramienia Jezusa jak się nie zmienimy w szybkim czasie to będziemy mieli trzecią wojnę światową.Ojciec Święty ostrzega nas przed Swoim gniewem lecz nie zmusi nas do pokuty i modlitwy i da nam zagładę jeżeli podejdziemy do tego obojętnie. Życzę Wam, aby Ojciec Święty przez papieża Franciszka i księży w waszych parafiach Wam błogosławił, a korzystając z okazji chciałbym podziękować Maryi.
Dziękuję Maryi
za sny z różańcem, dzięki którym odmawiam różaniec. Dziękuję za wysłuchanie.

Jak ważne dla budowania Królestwa Bożego jest dawanie świadectw niech nas przekona poniższe świadectwo. Można powiedzieć: „Świadewctwo do świadectwa”. Dziękuję Damian.

Ludzie to jest niesamowite. Właśnie się nawróciłem i uwierzyłem . Odszedłem od Boga na kilkanaście lat zwodzony pokusami i ziemskimi przyjemnościami aż w końcu poczułem co to znaczy pustka i nieszczęście ( opisuje to wszystko w wielkim uproszczeniu ) . Wszystko się zmieniło po oglądnięciu tego świadectwa . Podczas gdy mówiłeś o tym aby Pan Jezus dał nam jakiś znak od siebie poczułem ogromną miłość spływającą na mnie tak jakby weszła w moją duszę , przenikała ją całą leczyła i wyciągała ze mnie całe zło jakie we mnie siedziało . Ciężko to ubrać w słowa by ktokolwiek zrozumiał co czułem . Miłość nie z tej ziemi . Tej samej nocy we śnie ukazała mi się uśmiechnięta twarz Jezusa ..to jest po prostu niesamowite . Od tego czasu minął miesiąc dopiero teraz piszę to krótkie świadectwo , byłem u spowiedzi przyjmuje Eucharystię a co najważniejsze ciągle czuję obecność Boga we mnie , On mnie nie opuścił .Każdego dnia zmienia moją duszę .Nikt mnie nie poznaje !! Ludzie to jest niesamowite w końcu jestem w pełni szczęśliwy a byłem już na dnie i traciłem nadzieję z dnia na dzień !!!!! Proszę Was wszystkich którzy szukają Boga Jezus jest prawdziwy i nas kocha . Otwórzcie dla niego serce a wyciągnie Was z największego bagna i napełni taką miłością jakiej nigdy nie doświadczyliście . Chwała Panu !!!!!!!!!!!!

Spotkałem Boga a On uzdrowił zaplenie mózgu u syna – świadectwo nawrócenia i uzdrowienia Jezusa

…

Read More Read More

Najwazniejsza Droga jaką kazdy z nas wedruje – te 40 cm ktore dziela ROZUM OD SERCA  

O PIELGRZYMCE ROMANA & WOJCIECHA .

“To są drogi, w które wyruszamy, by „modlić się nogami”, czyli dziękować Bogu za nasze nawrócenie i za życie, które nam dał. Bo nasze historie, to historie zniewoleń: alkohol, narkotyki, więzienie. Teraz czujemy się posłani: my niewiele głosimy, niewiele mówimy, ale wierzymy, że Pan Bóg błogosławi tę ziemię po której wędrujemy. I widzimy Boże owoce tej naszej modlitwy w drodze. I do tej modlitwy i łączności duchowej zapraszamy też innych ”

Pielgrzymka „aCross America”, to najdłuższa i najtrudniejsza z dotychczasowych, a przygotowania do niej trwały 3 lata. Wyrusza w nią dwóch pielgrzymów: Roman Zięba i Wojciech Jakowiec. Każdy z nich pokona samotnie część trasy, która wspólnie ułoży się w kształt krzyża: Zięba przejdzie trasę z San Francisco do Nowego Jorku, a Jakowiec z kanadyjskiego Edmonton do Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe w Mexico City”

Więcej o pielgrzymce pod linkiem

 https://zchrystusem.pl/wedruj/pielgrzymka-krzyz-ameryki-roman-zieba/

“Moje pierwsze spotkanie z Bogiem miało miejsce we wrześniu 2001 roku. Miałem wtedy 33 lata.
W więziennej celi widziałem w telewizji jak walą się wieże World Trade Center i jak upada całe moje życie.

Pierwszą spowiedź miałem na pielgrzymce dla niepełnosprawnych z Warszawy do Częstochowy, w której wózki z chorymi pchali więźniowie na przepustkach.
Byłem ochrzczony jako dziecko ale nigdy nie chodziłem na religię, nie znałem słów żadnej modlitwy.
Wyjaśnił mi zasady i wysłuchał mnie wtedy więzienny kapelan.

Wejście do Kościoła było dla mnie od razu wejściem w relację z żywym Bogiem, który do serca zatwardziałego grzesznika wchodzi przez furtkę absolutnej bezsilności.
Pamiętam jak nagle ujrzałem nowe kolory, poczułem nowe smaki. Całkowicie oczarowany nieopisanym pięknem tej nowej, choć trudnej drogi, dziwiłem się teraz atakom na Kościół i kapłanów, choć niedawno dokładnie tak samo postępowałem.
Myślałem zdumiony: – Przecież ci ludzie są przekonani, że księża nie wierzą! Że w Kościele nie ma wiary w Boga, który potrafi zmienić wszystko.

We wrześniu mija 17 lat.

Mam żonę Monikę i dwoje dzieci, Julka 10, 5 roku i Aleksander 1,5 roku, od dwóch lat nie mieszkamy razem , mieszkaliśmy razem i w Polsce i w Anglii , Monika z dziećmi dalej mieszka w Anglii, ma stwierdzoną chorobę psychiczną schizofrenię paranoidalną , była leczona szpitalnie w Opolu.  Nasze małżeństwo różnie się układało, pamiętam, że nawet na ślubie cywilnym w Anglii rzucała obrączką. Ślub kościelny był w Polsce w sierpniu 2007. Wpływ też może na jej chorobę miała śmierć jej mamy na raka w 2006, potem parę lat temu zmarł jej tata. Przez pierwsze lata, może dwa,  było w miarę ok.  Zaznaczam, że nie żyliśmy w czystości przed ślubem.  Bóg był obecny, ale nie na tyle żeby był fundamentem naszego życia, nie czerpaliśmy sił,  budowaliśmy dom raczej na piasku, niż na skale.  Potem zaczęły się pretensję, żale, ciche dni, brak zbliżeń i małżeńskiej intymności, 3 razy w ciągu 3 lat, ja wtedy byłem daleki od ideału. Liczyli się koledzy, piwko, wódeczka, , potem Monika była w szpitalu prawie miesiąc na leczeniu. Po szpitalu była to inna kobieta. Czuła, ciepła , kochająca.  Okazało się, że nie na długo. Po powrocie z Polski do Anglii  jakiś czas był spokój , później przestała brać leki  i zaczęły się znowu problemy, wyzywania, kłótnie przy dziecku , wtedy była tylko Julka, popychania mnie , wylewanie ciepłej kawy na głowę, wyzwiska przy innych, obelżywe traktowanie, zero szacunku i do mnie i do Boga. Bez modlitwy , bez chodzenia do kościoła. Potem zaczęły się telefony na policję , do adwokatów , sądów w Anglii , oskarżenia o molestowania seksualne, gwałty, przemoc domową, emocjonalną i psychiczną, Wszystko o co oskarżała mnie Monika było i jest nieprawdą, a wręcz to Monika niszczyła psychicznie i emocjonalnie mnie i Julkę oraz rodzinę, zgłaszała,  że jestem pijany i się awanturuje, policja przyjeżdżała, a ja trzeźwy i spokojny.  Nawet przez jakiś czas widywała się z moim kolegą z pracy, nie wiem czy ich coś łączyło czy nie. Od listopada nie mam żadnego kontaktu z dziećmi, syna ostatnio widziałem w kwietniu rok temu, zabrania mi kontaktu i widzenia z dziećmi, sprawy w Anglii się toczą o kontakty i widzenia z dziećmi. Przedtem dużo narzekałem i miałem wręcz pretensję do Boga. Jak to Boże , jak tak możesz? Sakrament małżeństwa w kościele zawarty, a Ty rozbijasz rodzinę? Bóg nic nie rozbija, jeżeli coś dopuszcza , jeżeli coś zabiera to tylko po to aby dać więcej, bo Bóg nie umie dawać mało, Bóg jest Bogiem Wszechmogącym, Bogiem żyjącym i działającym cuda teraz , tu i teraz w Twoim i moim życiu. Odkąd zacząłem przebaczać, nie osądzać, szukać chwały Boga , nie swojej , odkąd zacząłem prosić o łaskę pokory, i dar męstwa, rozumu, mądrości , bojaźni Bożej, odkąd oddałem się Maryji i codziennie ponawiam zawierzenie Mamusi naszej , odkąd zacząłem dzięki łasce Bożej nie tylko mówić,  ale i żyć łaską Bożą nie martwię się , nie narzekam , chwalę i codziennie wielbię Boga i Maryję za wszystko dziękując, za życie za zdrowie, za rodzinę, za małżeństwo, za żonę , za dzieci, dzielę się miłością i pokojem i radością , chcę głosić że Jezus jest Panem ku Chwale Boga Ojca, przez Maryję Niepokalaną, która jest jedyną i prawdziwą drogą do Jezusa. Codziennie chodzę na Mszę Świętą i przyjmuje Komunię Świętą, codzienny różaniec, róże różańcowe,  modlitwa z serca , łaska Boża o głód Eucharystii i pokora,  pokora,  pokora,  o to się modlę i dla siebie i dla Was , o codzienne dążenie i wzrastanie w drodze ku świętości , o codzienne przyjmowanie, znoszenie i ofiarowania cierpienia za innych, o wynagradzanie Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryji. O to proszę i pokornie się modlę. Za wszystko chwała Panu i Maryji,  niech mnie prowadzą tam gdzie chcą .
Totuus Tuus Maryjo?????????

Witam Kochani.Chcialabym podzielic sie z Wami pewnym swiadectwem. Pewnej soboty ( naleze do choru chociaz moze jeszcze daleka droga do tego aby to nazwac chorem ; lepszym okresleniem bedzie zespol muzyczny ) po probie zawsze ktos odnosi spiewniki do Kosciola.Tym razem padlo na mnie . Pozegnalam sie ze wszystkimi i tam tez sie udalam. Odlozylam spiewniki i opuszczajac swiatynie ;zawsze caluje Marie na pozegnanie; zrobilam tak i teraz, tylko tym razem bylo inaczej. Calujac Ją dostalam mysl „popatrz jaka Ona jest brudna i wypalcowana” . Nie zastanawialam sie dlugo pojechalam do domu wzielam potrzebne rzeczy i wrocilam. Zaczelam Ją wycierac. Nagle pojawila sie pewna para ( pierwszy raz ich widzialam i nie spotkalam ich wiecej do dnia dzisiejszego). Staneli naprzeciwko Marii i zaczeli sie modlic. Poczulam ,ze moja obecnosc moze ich rozpraszac; wiec cichym glosem zapytalam czy mam odejsc; mezczyzna szybko odparl „Nie. Nie nie przeszkadzaj sobie. Maria jest na pewno szczesliwa ,ze ktos o nia dba”.  Kontynuowalam . W pewnym momencie mezczyzna znowu sie odezwal i zapytal. Czy znasz opowiesc o Marii i Marcie? Lekko sie zmieszalam.  A On zaczyna opowiadac jak Jezus przyszedl w odwiedziny do siostr. Jak Marta dbala o kazdy szczegol uslugujac Mu, biegajac dookola aby ugoscic Go jak najlepiej. Natomiast Maria siedziala I wsluchiwala sie w jego slowa…. Mowi  „Ty jestes jak ta Marta”.Usmiechnelam sie i robilam dalej co do mnie nalezy. Na pozegnanie uslyszalam tylko  „Do zobaczenia Marta”. Zaczelam rozwazac dokladnie slowa, ktore Jezus powiedzial do Marty. „Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego.”  Zaczelam rozmyslac nad soba. Dotarlo do mnie ,ze jestem faktycznie jak Marta. Biegam i robie roznorakie poslugi ; poslugi niby sluszne i mile Jezusowi, ktore powinny go zadowolic, ale w pewnym momencie jestem juz tym wszystkim zmeczona i wyczerpana. Wiele razy przeszlam obok Jezusa tak naprawde nie spedzajac z nim czasu. Wypowiadalam pretensje czujac bezsilnosc ,zal i rozgoryczenie ,bo przeciez staram sie robic to i tamto , a wciaz nie jest blisko mnie. Ktos napisal  „.Kiedy Maria posluchala by siostry i zaczela uslugiwac Jezusowi robiac rowniez poslugi , On zostalby calkowicie sam. Nie mialby z kim rozmawiac a ich spotkanie przypominaloby bardziej restauracje – Jezus bylby jako klient obslugiwany przez kelnerki.” Ja tak wlasnie traktowalam Jezusa. Wymiana z Jezusem ; Ja Ci bede robila dobre uczynki a Ty mi bedziesz blogoslawil. Dzisiaj wiem ,ze wszystko dziala inaczej. Dzisiaj staram sie sluchac Jezusa co chce mi powiedziec a potem dopiero podejmowac dzialania. Dziekuje Panu ,ze przyszedl do mnie w taki szczegolny sposob ….
Kochani pomimo zlego dnia (wszyscy je mamy) ;pomimo upadkow ( sprawiedliwy upada siedem razy na dzien) ;pomimo cierpien, niepowodzen ,smutku i bolu stanmy, zlapmy oddech i zasluchajmy sie w slowa Pana a On wyprostuje nasze sciezki. On potrzebuje naszego towarzystwa i naszych rozmow tak jak i my tego potrzebujemy zeby zyc i byc kochanym.

…

Read More Read More