Moje doświadczenie szatana – świadectwo.

Jak już wspomniałam, bardzo realnie doświadczyłam działania szatana. W początkowym okresie mojej przynależności do Odnowy w Duchu Świętym wyjechałam na tygodniowe rekolekcje. Takie rekolekcje to czas wspaniały. Czas szukania relacji z Bogiem, odkrywania siebie na nowo wraz ze wszystkimi swoimi słabościami i całą grzesznością. Odnowa w Duchu Świętym jest Wspólnotą Charyzmatyczną. Wiele osób otrzymuje przeróżne charyzmaty, którymi powinno się posługiwać we Wspólnocie. Takim najpopularniejszym charyzmatem jest Dar Języków, wspomagający modlitwę.  Ponieważ jeszcze tego daru nie posiadałam, bardzo pragnęłam go otrzymać. Podczas rekolekcji przez całą dobę mieliśmy do dyspozycji Kaplicę z obecnym Najświętszym Sakramentem i każdy mógł tam spędzać tyle czasu, na ile tylko miał ochotę. Zaopatrzona w Pismo Święte starałam się wieczorami korzystać z tej możliwości modlitwy w obecności Pana Jezusa. Podczas któregoś z początkowych wieczorów żarliwie modliłam się o wylanie Ducha Św. mając nadzieję na otrzymanie upragnionego charyzmatu. Nagle osłupiałam. Usłyszałam wyrażny szept do ucha z jednym blużnierczym słowem w stosunku do Boga. Szept nie ustawał, powtarzając w kólko to samo słowo. Kiedy dotarło do mnie co się dzieje, opamiętałam się i wybiegłam z Kaplicy, powtarzając w myślach: Ja tutaj nie przyszłam Boże po to, żeby Cię obrażać. Nikomu się wtedy do tego nie przyznałam,  obawiając się sensacji.  I to był mój błąd.  Znajdowało się tam dwóch księży oraz ludzie mający na co dzień do czynienia z podobnymi sprawami. Na pewno udzielono by mi pomocy. Rekolekcje były wspaniałe, tematykę stanowiła właśnie modlitwa, starano się nas jak najbardziej przybliżyć do Boga, a ja wyjeżdżałam skwaszona. Gdy tylko próbowałam się modlić,  od razu w myślach pojawiało mi się to blużnierstwo. Po powrocie do domu upadłam na kolana i wybuchnęłam płaczem, wołając: Boże, dlaczego mnie to spotyka,  czy ja już naprawdę jestem taka najgorsza? I Bóg odpowiedział mi na to pytanie.  Przyszła mi do głowy myśl, żeby zajrzeć do książki rozłożonej na stole. Była to książka  ” Z Maryją w Życie w Duchu Świętym”.  Machinalnie przerzuciłam kilka kartek i wzrok mój padł na tekst. ” Jeżeli ktoś usilnie zbliża się do Boga, szczególnie jeżeli modli się do Ducha Świętego, szatan nie może znieść i natychmiast reaguje.”  Przez dłuższy czas,  zdaje się około dwa lata, nie mogłam się od tego uwolnić, mimo spowiedzi i modlitw nade mną.  Jednak teraz nie mam wątpliwości co do istnienia szatana,  a przede wszystkim Boga.  Chwała Ci za to Panie!
Zofia

Szatan stara się zniechęcić człowieka do dobrego. Im bardziej człowiek zbliża się do Boga, tym usilniej stara się przeszkodzić.

Chciałam podzielić się z Wami moim świadectwem,  zarówno na obecność Pana Boga Jezusa Chrystusa w moim życiu, jak i szatana. Jestem osobą głęboko wierzącą, deklarującą się jako gorliwa katoliczka, kochająca Chrystusa i wierząca Jemu i w Niego. Nigdy nie było tak, a przynajmniej ja tego nie pamiętam ,bym kiedykolwiek odwróciła się od Pana Boga. Bóg był,  jest i będzie numer jeden w moim życiu. On mnie prowadzi. On czuwa nade mną z wielką troską, swoim majestatycznym pięknem i zaangażowaniem w moje ziemskie życiowe sprawy. Jezusowi wszystko zawdzięczam. Często więc z wdzięczności za życie, me widzące oczy i nieskończone dobro, którym Bóg mnie obdarza uczęszczam m.in do Kościoła na tzw. wieczory chwały. Jest to Adoracja Najświętszego Sakramentu poprzez modlitwę, czuwanie, śpiew. Te spotkania z Panem Jezusem dają mi nie tylko wewnętrzne siły, moc , ale przede wszystkim przynoszą pokój ducha i radość, jakiej nie jest w stanie pojąć ten, kto jest daleko od Stwórcy. Pewnego razu więc chcąc uczestniczyć już po raz kolejny w wieczorze chwały, który regularnie odbywa się w mojej parafii, nagle ni stąd ni zowąd gdy klęczałam i adoro wałam Pana Jezusa, w uszach usłyszałam wyraźnie takie zdanie:,,idź tam ,podejdź i napluj na to”  ,,napluj na to”. Byłam przerażona tym co słyszę. Nie wiedziałam dlaczego takie słowa? Co to wszystko ma znaczyć? Potem były jeszcze bluźnierstwa. Nie mogłam więc dłużej się skupić i pozostać w Kościele. Wyszłam. Byłam ogromnie smutna, wręcz zrozpaczona nie rozumiejąc czemu poczułam nienawiść do Chrystusa, wstręt. Teraz wiem, że to nie ja sama z siebie, a był to zły. Zły, który Boga nie cierpi!! Wiecie co by się stało, jakie miałabym kłopoty ,ile zmartwień i trosk, gdyby Bóg w tym momencie mnie nie powstrzymał? Nie czuwał? Jakie miałabym ogromnie wyrzuty sumienia wobec samego Chrystusa? Czy zdajcie sobie sprawę? W domu z kolei nie daje mi się modlić, mam rozproszenia, rozkojarzenia, czuję jego obecność. Daje mi też czasami popalić również poprzez nieposłuszeństwo syna. Nieraz mówi do mnie: ty nieudaczniku, nic ci w tym życiu nie wyszło, lepiej skończ ze sobą. A wtedy szybko wołam Maryję i Chrystusa na pomoc. I Bóg przychodzi, przynosi ulgę ,daje ukojenie i wyciąga znów Swoje miłosierne Dłonie i Cudowne Serce, mówiąc: nie martw się o nic – Jestem. Wiem,że co by się w moim życiu nie działo, Bóg nigdy nie zrezygnuje ze mnie, bo kocha mnie jak nikt. Jestem Jego drogocennym skarbem. Kocham Cię Jezu i dziękuję Tobie za wszystko. Przepraszam Ciebie także i proszę, nie opuszczaj mnie nawet na moment. Tyś mój Bóg, Król i Pan.
Ewa Niedziela

Odmawiam  nowennę pompejanską i wiecie co mi się przytrafia, szok,  aż do teraz nie wierzę. Nosiłam cudowny medalik już może od 6 miesięcy na bransoletce i za każdym razem po kilku dniach przerwana, kupiłam sobie taką solidną aby jej nie zgubić i żeby się nie odpięła i co?  Ta sama historia. Ale dziś już przegięcie. Siedzę sobie na fb i czytam. Szkaplerz,  różaniec i cudowny medalik Niepokalana raczyła podać na ratunek ludzkości. Spojrzałam na rękę, bransoletka jest. A medalika nie ma. Jak to jest możliwe, ona jest zapięta. Po prostu widzę jak usilnie szatan walczy bym tego medalika nie miała, po prostu szok, ale jest mi przykro bo on był poświęcony przez kapłana. Aż mi się chce płakać bo kupić sobie mogę, ale nie pójdę do księdza, że ma mi to poświecić bo chyba popatrzył by na mnie dziwnie. Ufajcie, naprawdę mam takie doświadczenie, jaka musi być nienawiść szatana do Maryi, że ja nie mogę w spokoju tego medalika nosić. Życzę wam Błogosławieństwa Bożego
Sylvia Magdalena Wichłacz

Czytałam właśnie na grupie, że jedna dziewczyna zgubiła Cudowny Medalik, że odpadł jej od bransoletki. Zaczęłam pisać jej komentarz i pomyślałam, że powinnam to tutaj napisać, dać świadectwo, by więcej osób mogło je przeczytać
Kilka lat temu żyłam jak poganka. Otwarcie mówiłam, że Boga nie ma. Sama sobie byłam bogiem i żyło mi się lekko i przyjemnie.
Któregoś razu poszłam na plac zabaw z córką, wtedy trzylatką. Mała bawiła się w piasku, a ja sobie siedziałam na ławce. W pewnym momencie mała przyszła do mnie i mówi: „Mama znalazłam skalb”. Myślę, że pewnie kamyk, albo znowu biedronkę ? A ona wyciąga rękę i daje mi medalik…
Spojrzalam zdziwiona, bo medalik byłby ostatnią rzeczą której bym się spodziewała.
No ale przecież Boga nie było, a ja byłam dumna i uparta
Siedziałam koło kosza i odruchowo wyciągnęłam rękę by go wyrzucić. W sumie nie wiem dlaczego, bo gdyby to był kamyk, to bym pozwoliła dziecku go nawet do domu zabrać. No więc trzymam rękę nad koszem i już mam ją otworzyć gdy przychodzi do mnie myśl, że takich rzeczy się nie wyrzuca.
Zabrałam medalik do domu, gdzieś rzuciłam i o nim zapomniałam na długo…
Któregoś razu odkurzam i patrzę, że coś u Nadziei w pokoju na dywanie leży. Patrzę, znowu ten medalik… Skąd się tam wziął nie wiem.
Wzięłam go do ręki i rzuciłam na komodę i znowu o nim zapomniałam ?
I nagle odkryłam Boga. Zaczęłam się codziennie modlić na różańcu. To przyszło dosłownie na pstryknięcie palcami. Poszłam do spowiedzi z całego życia. Eucharystia kilka razy w tyg, a jak się nie da to w niedzielę już obowiązkowo ♥️

O medaliku zapomniałam ?

Któregoś razu szukałam pewnych papierów i znalazłam święty obrazek w szufladzie. Stary, pogięty i na zgięciach już poprzecierany. Na dole obrazka było zdjęcie medalika. Z przodu i z tyłu. Pomyślałam, że podobny do tego znalezionego. Lecę do komody i go biorę. Porównuję i ten sam. Odwracam obrazek na drugą stronę, by zobaczyć co tam jest napisane, co to za medalik i skąd. Czytam, że medalik objawiła Maryja św Katarzynie (nie pamiętam jakiej, a świętych Katarzyn sporo ?). No a ja też Katarzyna.
Byłam w takim szoku, że aż nogi mi się ugięły.
No więc do czego zmierzam. Nie płaczcie, że zgubiliście medalik, czy ulubiony różaniec. Ktoś go znajdzie. Pomódlcie się za znalazcę. Bóg ma dla tej osoby piękny plan, a może jego początkiem będzie wasza zguba.
Jeśli ta dziewczyna (pamiętam, że Sylvia Magdalena…) się do mnie odezwie, to wyślę jej Cudowny Medalik kupiony w Medjugorie i pobłogosławiony przez księdza.
Pan jest dobry, a ja z całego serca wam wszystkim błogosławie.
Kasia Kaska Katarzyna

Świadectwo Magdaleny.

Chcialam podzielic sie pewną sytuacją, ktorej doswiadczylam parę lat temu,  jak juz wierzylam w Boga, ale jeszcze walczylam z nalogami i grzechami . Zdarzyło się to wtedy, gdy po okresie proby utrzymania sie bez grzechu ciężkiego popelnilam grzech. W nocy po popelnionym grzechu slyszalam przez sen obok siebie szept  :zabije ciebie tak, jak zabilem Jezusa.  Szept slyszalam obok siebie, jakby do ucha,  glosny tak,  że się obudzilam.  Szatan często atakuje osoby, ktore są blisko Boga i żyją w lasce uswięcajacej, ale przez grzech ma do nas dostep .

Cześć, mam 33 lata, od 8 lat jestem szczęśliwą mężatką. Uwielbiam pracę ogrodowe, podróże, ruch na świeżym powietrzu. Od zawsze wierzyłam w Boga, choć przeżywałam kryzysy. W 2007 r. świadomie przyjęłam Jezusa jako jedynego Pana. Niestety potem weszłam w to co złe, interesowałam się okultyzmem, czytałam „biblię szatana” , myśląc że nic mi nie grozi. Niestety przez to doświadczałam min. koszmarów nocnych, czułam czyjaś obecność, w nocy nieraz widziałam rękę która chce mnie udusić, choć lgnęłam do Jezusa czułam, że ktoś chce mnie od Niego oddzielić. Jezus mnie ocalił pokierował mnie przez słowa z Ewangelii św Jana: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.” Teraz codziennie mam kontakt z Biblią, proszę o moc Ducha Świętego, doświadczam, że Bóg odpowiada na moje pytania w momentach w których się nie spodziewam, w ciszy serca. Przez nowennę pompejańska nauczył mnie, że to On jest najważniejszy na modlitwie, Jego słowo zawarte w Biblii, Jego wola, a nie moje ego, nie moje ciągle prośby. Chwała Panu.
Ocalona

Koronka wyrzeczenia się zła i napełnienia Duchem Świętym słowami św. Małej Arabki

Egzorcyzmy Anneliese Michel (DE, EN, PL) cała kaseta 90′, wtopione napisy

Szatan rzadko się ujawnia, chyba że nie widzi innej możliwości interwencji. Często działa to na jego niekorzyść ponieważ dla osoby, której się ujawnił, przestaje być mitem. Ja jestem tego dowodem. Patrząc na to z perspektywy czasu oceniam to jako dowód wielkiej łaski od Boga,  łaski umocnienia mojej wiary.  Dzisiaj już nie mam najmniejszej wątpliwości, że istnieje Bóg.  Jeżeli istnieje szatan,  a tego jestem pewna,  to Bóg tym bardziej.

Wstrząsające świadectwo Anny, która z Bożego dopustu doświadczyła czym jest realna obecność złego ducha i jego nienawiść do każdego człowieka. Wszystko zmieniło się w chwili, gdy Anna uwierzyła, że tylko Jezus Chrystus jest jej Królem i Zbawicielem, a życie doczesne jest walką o życie wieczne.

Chciałam się z Wami w wielkim skrócie podzielić moim świadectwem ?
Pamiętam, jak jakiś czas temu mówiłam do chłopaka, że chciałabym mieć możliwośc uczestnictwa we wspólnocie tu gdzie mieszkamy, (Holandia) poznawać ludzi, z którymi będę mogła wspólnie się modlić i niedługo po tym dostałam linka do Teobańkokogii-od tamtej pory jestem z Wami i dobrze, że jesteście ?… Moja droga do Boga była bardzo długa. Problemy zaczęły się mniej więcej od 15stego roku życia. Najpierw były ,, zabawy” w halloween, wywoływanie duchów, horoskopy, złe towarzystwo.. Otworzyłam sobie furtkę na złego ducha, który zaczął się upominać o mnie. Ciągnęło się to za mną latami. Problemy rodzinne, zniszczone relacje z rodzicami, myśli samobójcze oraz uzależnienie od alkoholu. Zostalam zniewolona, upadłam bardzo nisko. Ale w końcu po tych wszystkich upadkach i ciemnościach pojawiła się nadzieja na lepsze jutro. Bóg mi otworzył oczy, chociaż byłam bardzo oporna, nie chciałam tych oczu otwierać, bo tak było łatwiej. Dzisiaj wiem, że to wszystko co się wydarzyło musiało się wydarzyć. Musiałam przejść tą drogę, aby zrozumieć, wytrzeźwieć a przede wszystkim uwierzyć. Dzisiaj wiem, że istnieje Dobro i Zło, którego fizycznie doświadczyłam. Dzisiaj nie wyobrażam sobie dnia bez różańca, chociaż przez te wszystkie lata nie istniała dla mnie modlitwa różańcowa a kościół oraz księży traktowałam z pogardą. Wiem, że jeszcze mam sporo do zrobienia, ale dostałam szanse i chce ją wykorzystać. Zaczęłam wierzyć, że są jeszcze dobrzy, kochani ludzie. Z Panem Bogiem!
Edyta Piwowarczyk

Po prawie 2 latach bycia daleko od Boga, chciałabym się podzielić tym, jak szatan może działać na człowieka.