CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ODKRYĆ MOC UWIELBIENIA
13.08.2018, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 148, 1-2. 11-14

Alleluja . Chwalcie Pana z niebios ,
chwalcie Go na wysokościach !
Chwalcie Go , wszyscy Jego aniołowie ,
chwalcie Go , wszystkie Jego zastępy !
królowie ziemscy i wszystkie narody ,
władcy i wszyscy sędziowie na ziemi ,
młodzieńcy , a także dziewice ,
starcy wraz z młodzieżą niech imię Pana wychwalają ,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe ,
majestat Jego góruje nad ziemią
i niebem i pomnaża moc swojego ludu .
Pieśń pochwalna dla wszystkich Jego świętych ,
synów Izraela – ludu , który Mu jest bliski .
Alleluja .

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

Jezus Chrystus zaprasza nas, niezależnie od liczby naszych lat, zajmowanego stanowiska, sytuacji materialnej, do uwielbiania Boga żywego: Królowie ziemscy i wszystkie narody, władcy i wszyscy sędziowie na ziemi, młodzieńcy, a także dziewice, starcy wraz z młodzieżą niech imię Pana wychwalają, bo tylko Jego imię jest wzniosłe.
Św. Ignacy Loyola w swoim fundamencie ćwiczeń ukazuje uwielbienie Boga jako sens i fundament życia człowieka: Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony.
Autor psalmu pisze wręcz, że Bóg przez uwielbienie pomnaża moc swojego ludu. Mówiąc krótko, wszyscy, którzy są chorzy, wszyscy, którzy zmagają się z problemami swojego życia, z problemami nie do uniesienia, są zaproszeni do uwielbiania Boga, aby doświadczyć mocy Boga, który żyje i działa w historii ludzkości ale także w Twojej historii życia.
Popatrz na Pawła i Sylasa, którzy zostali pojmani i wrzuceni do lochu. O północy uwielbiali Boga żywego wskutek czego doświadczyli uwolnienia z więzienia. (por. Dz 16, 23-34) W jakimkolwiek jesteśmy więzieniu, Bóg żywy ma moc, przez uwielbienie, wyprowadzić nas z naszego więzienia. Najwyższy akt wiary – uwielbienie w sytuacji granicznej. Jeśli takie masz – zacznij uwielbiać Boga. Jeśli nie potrafisz własnymi słowami, to sięgnij do Księgi Psalmów.
Czy poświęcasz czas na uwielbianie Boga w swoim życiu? Czy odkryłeś niewole swojego życia (uzależnienia, nałogi, słabości, grzechy, wady) i, wbrew wszystkiemu, zacząłeś uwielbiać Boga nawet w tym, wierząc, że w Jego planie wszystko może służyć ostatecznie czemuś dobremu?
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę uwielbianie Ciebie Boga żywego. Zabierz wszystkie przeszkody z mojego serca, abym mógł Ciebie uwielbiać.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?