Bóg jest moim zbawieniem, Jemu zaufam i bać się nie będę. On jest moją pieśnią i mocą i stał się moim zbawieniem. Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia! Ukażcie narodom Jego dzieła, śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał i  cała ziemia niech o tym się dowie. 

I CZYTANIE Ez 16, 59-63

„Tak mówi Pan Bóg: Postąpię z tobą, Jeruzalem, tak, jak ty postępowałaś, ty, która złamałaś przysięgę i zerwałaś przymierze. Ja jednak wspomnę o przymierzu, które z tobą zawarłem za dni twojej młodości, i ustanowię z tobą przymierze wieczne. Ty zaś ze swej strony wspomnisz swoje postępowanie i zawstydzisz się, kiedy przyjąwszy siostry twoje tak starsze, jak i młodsze od ciebie, dam ci je za córki, choć nie ze względu na zawarte z tobą przymierze. Odnowię bowiem moje przymierze z tobą, i poznasz, że Ja jestem Pan, abyś pamiętała i wstydziła się i abyś ze wstydu ust swoich nie otwarła wówczas, gdy ci przebaczę wszystko, co uczyniłaś – mówi Pan Bóg.

Izraelici poznali że dobra relacja Boga z narodem wybranym trwa tak długo, jak długo respektują warunki przymierza. Zgodnie z tym przymierzem Jerozolima miała przekazywać wiarę w jedynego Boga, aby jej „siostry” – inne miasta i narody stały się „córkami” w wierze. Ezechiel przekazuje im, że Bóg jest wierny i nie opuścił swego ludu. Kara będzie trwać tylko jakiś czas, a ten czas jest potrzebny na wewnętrzne odrodzenie narodu. Bóg zawrze z odrodzonym narodem nowe wieczne przymierze. Podstawą tego przymierza jest miłosierdzie, w konsekwencji którego nastąpi przebaczenie grzechów. Boża sprawiedliwość sprowadziła na lud karę, Boża miłość przywróci ludowi łaskę. Nawrócenie ludu Bożego będzie owocem działania miłości Bożej, a nie jej warunkiem. To nie czyny ludzkie są drogą do zbawienia, tylko Boża miłość, „…abyś ze wstydu ust swoich nie otwarła wówczas, gdy ci przebaczę wszystko, coś uczyniła”. Nowe przymierze jest wyłącznym darem Boga, człowiek może go tylko przyjąć lub odrzucić. ??

EWANGELIA Mt 19, 3-12

„Faryzeusze przystąpili do Jezusa, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu? On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. A tak już nie są dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela.

Odparli Mu: Czemu więc Mojżesz przykazał dać jej list rozwodowy i odprawić ją? Odpowiedział im: Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony, lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę – chyba że w wypadku nierządu – a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo. Rzekli Mu uczniowie: Jeśli tak ma się sprawa człowieka z żoną, to nie warto się żenić. On zaś im odpowiedział: Nie wszyscy to pojmują, lecz tylko ci, którym to jest dane. Bo są niezdatni do małżeństwa, którzy z łona matki takimi się urodzili; i są niezdatni do małżeństwa, których ludzie takimi uczynili; a są także bezżenni, którzy ze względu na królestwo niebieskie sami zostali bezżenni. Kto może pojąć, niech pojmuje!”

Pytania faryzeuszy mają zawsze na celu pochwycenie Jezusa na jakiejś niezgodności z Prawem. Jednak w odpowiedzi zawsze słyszą prawdę, wobec której są bezradni. Bóg od początku chciał, by ludzie zjednoczyli się w małżeństwie. Małżeństwo to stworzona przez samego Boga najmniejsza wspólnota społeczna i religijna. Dla nas przykładem trwania w relacjach, nawet trudnych powinien być On sam, który zawsze przebacza naszą niewierność wobec Niego. Przysięga małżeńska nie jest obietnicą przeżywania tylko zabawy i przyjemności, które daje małżeństwo. Nierozerwalność małżeństwa stawia przed człowiekiem potrzebę wyrzeczeń i wymaga ciągłej walki z wieloma trudnościami i pokusami. „Małżeństwo jest drogą świętości, nawet gdy staje się drogą krzyżową”. ?‍♀️‍♂️?