I CZYTANIE Prz 9, 1-6

„Mądrość zbudowała sobie dom, wyciosała siedem kolumn, nabiła swych zwierząt, namieszała wina i zastawiła stół. Służące odesłała i woła na wyżynnych miejscach miasta: Prostaczek niech tutaj przyjdzie! Do tego, komu brak rozumu, mówiła: Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam. Odrzućcie naiwność, a żyć będziecie, chodźcie prosto drogą rozsądku”.

Mądrość zaprasza na wielką ucztę jedynie prostaczków. Nie ma nic do zaoferowania tym, którzy sami wszystko wiedzą najlepiej. Jeśli chcemy z tego suto zastawionego stołu coś spożyć, musimy najpierw stać się prostaczkami. Musimy być gotowi do porzucenia swoich błędnych przeświadczeń o własnej samowystarczalności. Mądrość jest hojna, pragnie rozdawać, pozwólmy się obdarować. ??

II CZYTANIE Ef 5, 15-20

„Baczcie pilnie, jak postępujecie: nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy. Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe. Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana. I nie upijajcie się winem, bo to jest przyczyną rozwiązłości, ale napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie wzajemnie psalmami i hymnami, i pieśniami pełnymi ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach. Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa”.

Wskazówki zawarte w dzisiejszym Liście są bardzo konkretne i jasne. Są zachętą do radości w Duchu Świętym. Szukanie radości poza Bogiem nigdy nie przyniesie zaspokojenia, a przeznaczony na to czas będzie stracony. Jedynie szukanie woli Bożej i wdzięczność Bogu za wszystko, co się wydarza, może nas uszczęśliwić. 

EWANGELIA J 6, 51-58

„Jezus powiedział do Żydów: Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc: Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”.

Co to znaczy nie mieć życia w sobie? Przecież oddychamy, poruszamy się, różne organy w nas pracują, więc jak może nie być w nas życia? Każdy z nas doświadczył jakiegoś okrucha miłości, wielu z nas ma za sobą doświadczenie jej utraty, która to powodowała odczucie, jakby uszło to życie z nas. Organizm nadal pracował, ale życia w nas nie było. Nie chcemy pozostawać w takim stanie. Chcemy naprawdę żyć, tęsknimy za życiem w miłości. Jezus pragnie każdemu z nas takie życie dać. Podaje nam receptę – daje nam pokarm, który zaspokoi głód miłości. Tym pokarmem jest On Sam, Miłość doskonała, Jego Ciało i Jego Krew. Przyjmowanie tego pokarmu to przyjmowanie miłości Boga, która wypełniając nas po brzegi, będzie wylewała się na dalej. ️