Kończy się miesiąc październik więc w tym odcinku kilka słów więcej o Matce Bożej! Czego uczy mnie Maryja?

Fragmenty Biblii rozważane w odcinku:

* 1 Krn 16, 1-36

Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania. Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana. I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina. Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego: Asafa – przełożonym, Zachariasza – jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach; Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego. Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci: Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda. Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana! Rozważajcie o Panu i Jego potędze,szukajcie zawsze Jego oblicza: Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego. Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy! On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały. Na wieki pamięta o swoim przymierzu – obietnicę dał dla tysiąca pokoleń. Zawarł je z Abrahamemi przysięgę dał Izaakowi. Ustanowił dla Jakuba jako prawowieczne przymierze dla Izraela, mówiąc: Dam tobie ziemię Kanaanuna waszą własność dziedziczną, gdy was było niewielu – nieliczni i obcy w niej. Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu, a nie pozwolił nikomu ich uciskać i z ich powodu karał królów: Nie dotykajcie moich pomazańcówi prorokom moim nie czyńcie krzywdy! Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie! Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda – wśród wszystkich narodów, bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa. Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku. Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę, oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani. W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył. Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: Pan jest królem. Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich. Niech tak się uradują drzewa leśnew obliczu Pana, bo nadchodzi,aby rządzić ziemią. Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. Mówcie: Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów,abyśmy wielbili święte imię Twojei dumni byli z Twej chwały. Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: Amen i chwalił Pana.

* Łk 1, 46-55

Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię – a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje – jak przyobiecał naszym ojcom – na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.