Któż ja jestem Boże

Któż ja jestem Boże, wobec Twojej chwały,
którą sławią Anioły i wiatry co wiały
i słońce na niebie i ptaki na drzewach
i deszcz co z nieba leci po wielkich ulewach.

Moje świadectwo cudownego uzdrowienia za wstawiennictwem świętego Jana Pawła II.

Mam 63 lata, jestem emerytem z Rzeszowa. Było to tuż po śmierci ukochanego Papieża Polaka świętego Jana Pawła II, prawdopodobnie gdzieś w maju lub czerwcu 2005 roku. Otóż, rozbolał mnie ząb trzonowy i dentysta uznał, że należy go wyrwać. Ponieważ w miejscu usunięcia zęba byłby to już drugi ubytek, dentysta zaproponował wyrwanie drugiego zęba trzonowego po drugiej stronie szczęki i założenie tzw. mostka z trzema zębami (taka mini proteza). Po usunięciu tych zębów dostałem silny stan zapalny zębodołów, miałem gorączkę, a głowa bolała mnie tak mocno, że nie mogłem wytrzymać. Stan ten utrzymywał się przez ok. 2 tygodnie i nie ustępował pomimo zażywania dwóch różnych antybiotyków zapisanych przez stomatologa (jak się skończył jeden, to lekarz zapisał mi inny – silniejszy). Byłem już wyczerpany fizycznie i psychicznie tym stanem zdrowia.

Wówczas to poprosiłem w modlitwie o pomoc śp. Jana Pawła II, który już za życia był uznawany za patrona osób chorych i cierpiących, bo sam wiele przecierpiał. W modlitwie wieczornej prosiłem Go, aby ulżył mi w cierpieniach, bo lekarstwa nie były skuteczne, a ja już nie mogłem wytrzymać bólu rozsadzającego mi czaszkę. I wtedy w nocy przyszedł do mnie święty Jan Paweł II i pocałował mnie w policzek w miejscu po wyrwaniu zębów, gdzie ból był szczególnie silny. Jan Paweł II był taki, jak wyglądał przed śmiercią, trochę taki pucułowaty staruszek, uśmiechnięty i serdeczny, od którego biła bezkresna miłość do człowieka.

Pomimo upływu lat, do dzisiaj pamiętam tę chwilę, bo od tego pocałunku poczułem przez sen ogromne ciepło i spokój wewnętrzny, a rano gdy się obudziłem nic mnie nie bolało,  stan zapalny ustąpił. Tak byłem tym faktem podekscytowany, że rano przy śniadaniu opowiedziałem o tym śnie mojej żonie i dzieciom, a w późniejszym czasie wielu jeszcze innym osobom (także dentyście), gdyż było to dla mnie ewidentnym cudownym oddziaływaniem świętego Jana Pawła II w imię Jezusa  Chrystusa w celu ulżenia mi w chorobie, za co Mu jestem do dzisiaj bardzo wdzięczny. Chwała Panu Bogu, bo jest Wielki, Dobry i Miłosierny i chwała Świętemu Janowi Pawłowi II.

Moje świadectwo cudownego uzdrowienia w dzieciństwie.

            Miałem ok. 5 lat (czyli było to 58 lat wstecz), mieszkałem z rodzicami na wsi pod Rzeszowem. Prawdopodobnie na skutek tego, że spałem na mokrych snopkach podczas żniw, dostałem silnego, ropnego zapalenia płuc. Pamiętam, jak przez mgłę, jak jechałem
z rodzicami pogotowiem ratunkowym do szpitala. Natomiast z opowiadania mojej śtp. Mamy (która odeszła do Pana w 2017 w dniu św. Józefa , patrona Dobrej Śmierci) wiem, że stan ten był zagrażający mojemu życiu. Lekarze powiedzieli rodzicom żeby się ze mną pożegnali, bo małe szanse, abym dożył do rana.

Tata został ze mną w szpitalu, natomiast mama poszła do kościoła Bernardynów Matki Bożej Rzeszowskiej, gdzie dała na mszę świętą za mnie oraz oddała mnie w ręce Najświętszej Mateńki, modliła się też o wstawiennictwo św. Tadeusza Judy od spraw beznadziejnych, po czym pojechała do domu. Na drugi dzień przed szpitalem tata witał mamę uśmiechnięty,
a mama myślała, że zwariował, bo ja pewnie umarłem. Jakież było miłe zaskoczenie dla mamy, jak tata jej powiedział, że stan zapalny ustąpił, wysoka temperatura, którą miałem (ok. 42 st.C) spadła, a ja wyzdrowiałem w sposób, który lekarze uznali, za cudowny.

            Wierzę, że modlitwy mojej Mamy o moje wyzdrowienie, zostały wysłuchane przez Matkę Bożą i św. Tadeusza Judę, po czym przez Pana Jezusa, który przecież powiedział: „proście, a będzie wam dane…” Dziękuję Bogu oraz Matce Najświętszej i św. Tadeuszowi Judzie za moje uzdrowienie.

Moje uzdrowienie z raka prostaty

Mam 63 lata, jestem emerytem z Rzeszowa. Na wiosnę 2017r. (przełom maja-czerwca) zrobiłem sobie badanie krwi na PSA prostaty, bo nie robiłem już tych badań ze
2 lata. W zasadzie na te badania wysłała mnie żona, abym sobie zrobił kompleksowe badanie krwi. Norma PSA zależy od wieku, ale przyjmuje się, że stężenie swoistego antygenu prostaty nie powinno przekraczać 4 nanogramów na mililitr krwi. No i okazało się, że PSA u mnie wyniosło 5,3 tej jednostki. Lekarz urolog proponował mi zrobić sobie biopsję prostaty, bo ww. wynik mógł świadczyć, że mam raka. Wykonana w sierpniu biopsja niestety to potwierdziła, przy czym z biopsji wynikało, że zaledwie w 1 próbce na 12 wykazano 5% zajęcia przez raka. W jednej chwili oblał mnie zimny pot i myślałem, że zemdleję. Lekarz mnie uspokajał, że to początek choroby, że rak ten powoli się rozwija, itp., nie mniej proponował operację. Po rozeznaniu dobrego urologa- chirurga, udałem się na prywatną wizytę, po czym ustalona została data operacji na dzień 7 listopada 2017r.

Dodam, że od czasu podejrzenia raka, tj. gdzieś od czerwca do chwili obecnej, prawie codziennie modliłem się z żoną odmawiając Koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz różaniec, kilka razy byliśmy także na godzinnej piątkowej adoracji Najświętszego Sakramentu, modliłem się także do Matki Bożej. W modlitwach prosiliśmy Boga o moje uzdrowienie, a ja oddawałem się Jezusowi, Jego Woli Bożej. Miałem w podświadomości Jego słowa: „proście, a będzie wam dane, pukajcie, a otworzą wam…” Zaufałem Jezusowi i miałem nadzieję na wyzdrowienie.

Teraz widzę, że Pan Jezus wysłuchał mojej prośby, bo jeszcze przed operacją, przyśniła mi się moja śtp. Mama, która mi powiedziała, że „będzie dobrze”, dając do zrozumienia, abym się nie przejmował. Wierzę, że był to sen proroczy z natchnienia Jezusa.

 W dniu 7.11.2017r. byłem poddany operacji wycięcia prostaty z tzw. marginesem (naddatkiem) w Szpitalu Profamilia w Rzeszowie. Po ok. 3 tygodniach przyszedł wynik badań immunologicznych (pooperacyjnych) z których wynikało, że rak był bardziej zawansowany, jak wcześniej diagnozowano, bowiem lewy płat prostaty był zajęty w 1/3, zaś prawy był zaatakowany w kilku punktach. Co więcej, była to bardzo agresywna forma raka, bo był to 3 stopień agresywności na 4 stopnie klasyfikacji.

Jednak nie było nacieków na torebkę prostaty (komórki rakowe były wewnątrz), ani na nerwy, ani na węzły chłonne. Ponadto badania krwi po operacji (3 tygodnie i 1,5 m-ca po) wykazały, że PSA jest 0,008, czyli bliska zero. Z uwagi jednak na wysoką agresywność raka, lekarz operujący skierował mnie do onkolożki, a ta do radioterapeuty. Radioterapeuta
z kolei skierował mnie na scyntygrafię kości – prześwietlenie kości pod kątem ewentualnych przerzutów raka.

            W dniu 9.04.2018r. będąc u lekarza radioterapeuty, ten mi powiedział, że ja nie mam co do niego chodzić, bo wszystko jest OK., nie ma przerzutów, nie mam raka.

O mój Jezu, klękam przed Twą Boskością i dziękuję Ci za uratowanie mojego życia. Zaufałem Ci Panie, a Ty mnie uzdrowiłeś z raka. Ty jesteś moim Bogiem i Panem. Bądź uwielbiony, bądź wywyższony, teraz i na wieki wieków. Amen.

Wierzę, że zostałem cudownie uzdrowiony, bo miałem raka o 3 stopniu złośliwości w skali do 4. Chwała Panu Najwyższemu, bo Dobry jest i Miłosierny.