EWANGELIA J 11, 45-57

„Wielu spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił. Arcykapłani więc i faryzeusze zwołali Sanhedryn i rzekli: Cóż zrobimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, a przyjdą Rzymianie i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród. Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod rozwagę, że lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby miał zginąć cały naród. Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus ma umrzeć za naród i nie tylko za naród, ale także po to, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić. Odtąd Jezus już nie występował otwarcie wśród Żydów, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim i tam przebywał ze swymi uczniami. A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: Jak wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto? Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, by można było Go pojmać”.

Stosunek przeciwników Jezusa do znaków, które czynił wydaje się dziwny. Żydzi nie zaprzeczali nim, lecz nie byli zainteresowani tym, co one oznaczają. Skupiali się wyłącznie na swoich obawach, że na skutek działalności Jezusa Rzymianie mogą im zagrozić. Czy nie to właśnie dzieje się, gdy tracimy kontakt z Panem w naszym codziennym życiu? Wydarza się cud, a my natychmiast szukamy naturalnego wyjaśnienia tego, co się stało. Czy to możliwe że i my staliśmy się podobni do faryzeuszy? A Jezus chce, abyśmy przychodzili do Niego z dziecięcym oczekiwaniem, z szeroko otwartymi oczami i pytaniem, co On teraz uczyni. Chce, abyśmy prosili Go o cuda i oczekiwali ich. Jezus nie przestał stwarzać, uzdrawiać, karmić ani przywracać do życia… Przywódcy religijni podjęli decyzję, aby zabić Jezusa. Cywilizacja śmierci pod hasłami postępu i wolności ma w tajnym aneksie wpisany wyrok śmierci na Boga. Istnieje prosta zależność pomiędzy odrzuceniem Boga i podeptaniem godności człowieka. Być wierzącym – to wytrwać do końca przy Jezusie odrzuconym, poniżonym i skazanym na śmierć. Kapłanom chodziło o zachowanie statusu swojej religii, o spokój. W imię jakiegoś ogólnie pojętego dobra i spokoju, w imię zachowania swojej pozycji, skazali Go na śmierć. Czy czasem nie jest tak w naszym życiu, że też w imię kompromisów ze światem, jesteśmy w stanie zrezygnować z naszej wiary, z wyznawanych wartości? Czy nie jest czasem tak w naszym życiu, że w imię szukania spokoju jesteśmy gotowi zrezygnować z Jezusa? Oto przed nami pojawia się misternie uknuty plan zbrodni. Zaczyna się od „dobrej”, motywacji, od wskazania celu, który jest ważny. Postanowili Go zabić, a mając władzę wydali polecenie aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, aby Go można było pojmać. Bóg wchodzi w historię człowieka i ludzkości. By we wszystkim wypełniła się wola Ojca Jezus odtąd już nie występował publicznie. Nie uciekł. Wiedział co i kiedy ma czynić. Syn we wszystkim jest posłuszny Ojcu. Przyszedłem pełnić Twoją wolę mój Boże. We wszystkim. Do ostatniego tchnienia. Do ostatniej kropli Krwi. ️‍️‍‍️️