Chciałem podyskutować na temat zbawienia czy życia po śmierci. Był temat zbawieni a bliscy, a zakładam zupełnie nowy.

1. Dlaczego nie wszyscy będą zbawieni nawet jesli się będzie starał ??

2. Dlaczego po śmierci czekają męki a przecież śmierć ma być uwolnieniem od tych męk na ziemi??

3. Dlaczego człowiek chory nie dostanie się do nieba mimo choroby niezdolności do życia ?

Nie wiem czy się pytania powtarzały :).
Miałem jeszcze pare dodatkowych pytań ale juz mi się mieszają.

W relacjach osób, które przeżyły śmierć kliniczną, stając twarzą w twarz z Chrystusem, powtarza się jeden element zaskoczenia: jako ważny dorobek życia nie zostają wyeksponowane jakieś wielkie dzieła czy pobożne praktyki - ale drobiazgi, do których na ogół nie przywiązujemy żadnej wagi: drobny gest, życzliwe słowo, chwila zatrzymania się nad czyjąś niedolą... Dlaczego tak jest? Podam kilka przykładów, ułożonych w pary - pewnie domyślicie się, które z nich stają się prawdziwym dobrem, odpornym na działanie czasu:

A. Żona perfekcyjnie sprząta mieszkanie, robiąc przy tym kunsztowny i pracochłonny obiad, z irytacją podając go mężowi, bo tyle na jej głowie...
B. Żona żyje w ciągłym roztargnieniu, więc nie dostrzega bałaganu, a nie potrafiąc...

Hejka.

Tak od pewnego czasu... spokoju mi nie daje jedna rzecz - tak lekko ciekawość mnie zżera - mianowicie: jak to w końcu jest z tą śmiercią?

Wiadomo, że nie ma na tym świecie ludzi bez wad i ułomności - każdy z nas ma wady i zalety. Przez długi czas śmierć sobie wyobrażałem tak: idę spać - i tyle (ze świadomością, która umiera - nawet i do niedawno tak uważałem), ale niedawno moje poglądy w tej kwestii się zmieniły, i dowiedziałem się kilku ciekawych rzeczy - że po śmierci działamy w postaci ducha na drugim świecie - (oczywiście do zmartwychwstania) - te wszystkie NDE itp.

Uważam też, że żyjemy w bardzo trudnych czasach.

Generalnie to czytam, śledzę, słucham różnych orędzi - Żywego Płomienia - (ja tam uważam je za prawdziwe) - i...

Hej.

Jak myślicie czy dusza może byc na swoim pogrzebie ??

jeśli był taki wątek to sory, nie wiedziałem w który dziale założyc

Boję się śmierci mam starysz rodziców i też boję się jak odejdą. Mój lek wynika przed nieznanym a raczej jaka będę miała śmierć czy boli umieranie jaki to jest stan dla człowieka. Widziałem jak ludzie umierają i boję się tego.
Ostatnio wiele osób które znam odeszło lub choruje na raka mój ojciec ma raka ale nie jest złośliwy. Po za tym jestem samotną nie mam własnej rodziny i boję się o własne życie a raczej jego koniec. Mam 34 lata i wiele przeszłam już w życiu. Mój lek jest na codzien. Jestem również pielęgniarka ale wiedza mi nie pomaga w tym jak bardzo boję się o to wszytko. Dużo martwię się o rodziców o siebie i o rodzeństwo. Po prostu boję się umrzeć bo wiem że umrę.

Jeśli chce się być zbawionym to tylko trzeba się starać żyć w łasce Bożej ?

Myślę ostatnio o swojej szansie na zbawienie , pewnie ze względu na to, że że jestem w takiej, a nie innej sytuacji rodzinnej. Moja mama jest osobą toksyczną ( lata mi zajęło dojście do takiego wniosku, co jest również bardzo ciężkie dla mnie psychicznie) przez jej charakter nie potrafię być blisko niej, ani tworzyć z nią głębszej relacji. W związku z tym mam ogromne wyrzuty sumienia jako osoba wierząca, że pomimo tego, że jest to moja matka nie potrafię jej kochać tak jakbym chciała i okazywać ciepła czy zainteresowania. Coraz częściej myślę o sobie jako o złym człowieku, o złej córce. Tak na prawdę do myślenia dała mi relacja z moją teściowa. Jest to osoba bardzo ciepła, bezinteresowna, kochająca, martwiąca się o mnie i troszcząca. Przy...

Chciałbym podzielić się moją historią i zasięgnąć opini . Tyle słyszy się historii o kontakcie po śmierci.
Niedługo będzie pierwsza rocznica śmierci mojego brata , który sam podjął decyzję, że nie chce już żyć... Do tej pory nie mogę się z tym pogodzić i nie potrafię zrozumieć dlaczego . Dręczą mnie wyrzuty sumienia , że nie potrafiłam odczytać sygnałów , które dawał i które dopiero po jego śmierci stały się dla mnie oczywiste, że coś się działo... Moj brat był raczej lekkoduchem. Sprawiał wrażenie, że nie przejmuje się różnymi sprawami, że liczy się dla niego tu i teraz . Lubił otaczać się ludźmi i wszyscy bardzo go lubili . Chyba to jego podejście do życia tuszowało prawdziwe problemy , o których jestem pewna , że tylko w niewielkiej...