Planowanie

[sądzony]

«Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» Mk 10,21

Dodano po 5 minutach 49 sekundach:
„Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego.” Łk 10.41-42

[Praktyk]

«Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» Mk 10,21

A teraz zrób to mając dzieci

[Andej]

Człowiek odpowiedzialny musi planować i przewidywać.

[Praktyk]

Człowiek odpowiedzialny musi planować i przewidywać.

Ale gdy już przyjdzie ten moment, gdy okazuje się, że nasze plany i przewidywania nie są tymi Boskimi to powinniśmy je odpuścić i zobaczyć dokąd zawieje Boski wiatr. Ufając Słowu i idąc za prawdą.

[sądzony]

«Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» Mk 10,21

A teraz zrób to mając dzieci

Dla rodziców jest opcja nr dwa:

„Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego.” Łk 10.41-42

[Andej]

Dosłowne odczytywanie nie ma sensu.
Ważne są i sprawy doczesne i wieczne. Całkowite olanie spraw doczesnych jest bardzo szybka drogą do wieczności.
Gdyby nie Marta, to Maria nie miałaby możliwości spotkania z Jezusem, bo On wraz z uczniami udaliby się w jakieś inne miejsce, aby się posilić i przespać.
Przytoczony cytat ma uzmysłowić, że forma nie może przerastać treści. Ale też treść bez formy nie ma sensu, bo nie dociera.
Człowiek musi umieć pogodzić jedno z drugim.

[inżynier]

Ważne są i sprawy doczesne i wieczne. Całkowite olanie spraw doczesnych jest bardzo szybka drogą do wieczności.

Wszystko fajnie, ale żeby oddać swój czas Jezusowi.
Swoje plany i marzenia.
Czyli wniosek: trzeba planować/marzyć, ale mamy nasze myśli oddać Jezusowi?
I jak planować, żeby tego nie przeżywać od samego początku, od chwili planowania?

[13_beaches]

Wszystko fajnie, ale żeby oddać swój czas Jezusowi.
Swoje plany i marzenia.
Czyli wniosek: trzeba planować/marzyć, ale mamy nasze myśli oddać Jezusowi?
I jak planować, żeby tego nie przeżywać od samego początku, od chwili planowania?

Wydaje mi się, że planując powinno się mieć Jezusa w swoich myślach. Jezus chce dla nas jak najlepiej i jestem pewna, że nie obrazi się, gdy będziemy planować i marzyć.
Najważniejsze, aby te plany i marzenia zawierzać Jezusowi, a z pewnością obdarzy nas zarówno cierpliwością w realizacji tych celów, jak i pozwoli nam się mniej stresować.

[Andej]

I jak planować, żeby tego nie przeżywać od samego początku, od chwili planowania?

No cóż, uważam, że należy od samego początku planowania przeżywać to z Chrystusem. Tak jest najlepiej.

[sądzony]

Dosłowne odczytywanie nie ma sensu.

A jak odczytujesz to dosłownie?