Dar języków

[konserwa]

Z moich obserwacji sadze, ze te upadki to zwykle histeryczne reakcje emocjonalne. Nic wiecej.

[Andej]

Czy aż histeryczne, nie mam pewności. Ale na pewno jest w tym egzaltacja, nadmierna uczuciowość. A może nawet przeżywanie bardziej zewnętrzne niż wewnętrzne.

[Dezerter]

Dzięki Dez, napisz jeszcze co robicie aby tych upadków było jak najmniej..

PS. Myślałem, że chociaż Odnowa podejdzie do tych dokumentów poważnie, bo to że inni charyzmatycy mają je głęboko w ... wiedziałem już dawno.

Nazywamy "upadki" a nie "zaśnięcia w D św. "
jak pojawiły się upadki na krzesła stojące za modlącymi się modlitwa uwielbienia w kręgu, to mądry wikary poprosił przed maodlitwa
"odsuńcie nieco te krzesła z tyłu bo nam przeszkadzają w modlitwie"
- poskutkowało
ale to jest folklor niegroźny dla nikogo
są rzeczy rzeczywiście niebezpieczne i groźne duchowo, myślę o zachowaniach
ale dla przejrzystości omówmy, albo przynajmniej wymieńmy je w innym dedykowanym wątku @Warsik333 założysz?

Andeju a jak u was we wspólnocie zwalczacie upadki?

[Dezerter]

Dodaję fragment ks. dr. hab. Andrzeja Kowalczyka, który wynalazł jakiś nowy fragment o blablaniu, i wyjaśnia od trochę innej strony na czym polega ten dar:
"Po co się modlić w językach, jeżeli nie rozumiemy tego, co mówimy? Pamiętajmy, że jest to dar Ducha Świętego. Trudno przyjąć, aby Duch Święty dawał człowiekowi coś, co mu do niczego nie służy. Dar języków pojawia się między innymi wówczas, kiedy człowiek nie znajduje już słów dla wyrażenia w modlitwie tego, co pragnie wyrazić. Duch Święty mówi za niego. O roli Ducha Świętego w modlitwie św. Paweł tak pisze: Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Ci, którzy modlą się w językach, mówią o niezwykłym doświadczeniu bliskości Boga i radości. Zwykle za tym charyzmatem następuje rozwój życia modlitwy w danej osobie oraz wyraźna przemiana życia. "
http://www.marana-tha.pl/artykuly/wykla ... w-jezykach

I może to jest właśnie słuszne podejście?
On nie zaprzecza temu darowi, wręcz przeciwnie, widzi go jeszcze w innym fragmencie, jako modlitwę po prostu.
I zaznacza że "jak już nie wiemy co powiedzieć" to Duch Św. pomaga.
Po czym wnioskuję, że nie jest on aż tak powszechny. Bo co? Nagle każdy nie wie co mówić?
Wydaje mi się, że po prostu Odnowa wzięła fakt, że zieloni zaczęli to robić, to oni też będą i cisną.
Nie wydaje mi się żeby ich charyzmaty były prawdziwe, jak te opisane w Biblii jako zwykła, ale charyzmatyczna forma modlitwy.

Osobiście ja również tak to mogę przyjąć. Może chodzić o rodzaj modlitwy niedyskursywnej.

Niektórzy teologowie mówią, że jest to modlitwa kontemplacyjna

[faraon]

Dodaję fragment ks. dr. hab. Andrzeja Kowalczyka, który wynalazł jakiś nowy fragment o blablaniu, i wyjaśnia od trochę innej strony na czym polega ten dar:
"Po co się modlić w językach, jeżeli nie rozumiemy tego, co mówimy? Pamiętajmy, że jest to dar Ducha Świętego. Trudno przyjąć, aby Duch Święty dawał człowiekowi coś, co mu do niczego nie służy. Dar języków pojawia się między innymi wówczas, kiedy człowiek nie znajduje już słów dla wyrażenia w modlitwie tego, co pragnie wyrazić. Duch Święty mówi za niego. O roli Ducha Świętego w modlitwie św. Paweł tak pisze: Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Ci, którzy modlą się w językach, mówią o niezwykłym doświadczeniu bliskości Boga i radości. Zwykle za tym charyzmatem następuje rozwój życia modlitwy w danej osobie oraz wyraźna przemiana życia. "
http://www.marana-tha.pl/artykuly/wykla ... w-jezykach

I może to jest właśnie słuszne podejście?
On nie zaprzecza temu darowi, wręcz przeciwnie, widzi go jeszcze w innym fragmencie, jako modlitwę po prostu.
I zaznacza że "jak już nie wiemy co powiedzieć" to Duch Św. pomaga.
Po czym wnioskuję, że nie jest on aż tak powszechny. Bo co? Nagle każdy nie wie co mówić?
Wydaje mi się, że po prostu Odnowa wzięła fakt, że zieloni zaczęli to robić, to oni też będą i cisną.
Nie wydaje mi się żeby ich charyzmaty były prawdziwe, jak te opisane w Biblii jako zwykła, ale charyzmatyczna forma modlitwy.

Osobiście ja również tak to mogę przyjąć. Może chodzić o rodzaj modlitwy niedyskursywnej.

Niektórzy teologowie mówią, że jest to modlitwa kontemplacyjna

Dez, to chyba najgorsze wytlumaczenie jakie czytalem.
Jesli nie moge czegos wyrazic, to po prostu lzy mi same wyplywaja i po prostu zaczyna sie wtedy kontemplacja.
A ona wrecz krok po kroku zaczyna dawac rozumienie coraz glebsze.
Jak bym zaczal blablac na modlitwie, to chyba bym zamiast poglebiac wiare, zaczal bym myslec o wizycie u psychiatry.

[sądzony]

Niektórzy teologowie mówią, że jest to modlitwa kontemplacyjna

Modlitwa kontemplacyjna to dość szerokie pojęcie.
Coś tam liznąłem odnośnie modlitwy kontemplacyjnej, niewiele jednak o "modlitwie w językach".
Moim osobistym zdaniem, taka modlitwa może być formą modlitwy kontemplacyjnej.

[Warsik333]

Dodaję fragment ks. dr. hab. Andrzeja Kowalczyka, który wynalazł jakiś nowy fragment o blablaniu, i wyjaśnia od trochę innej strony na czym polega ten dar:
"Po co się modlić w językach, jeżeli nie rozumiemy tego, co mówimy? Pamiętajmy, że jest to dar Ducha Świętego. Trudno przyjąć, aby Duch Święty dawał człowiekowi coś, co mu do niczego nie służy. Dar języków pojawia się między innymi wówczas, kiedy człowiek nie znajduje już słów dla wyrażenia w modlitwie tego, co pragnie wyrazić. Duch Święty mówi za niego. O roli Ducha Świętego w modlitwie św. Paweł tak pisze: Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Ci, którzy modlą się w językach, mówią o niezwykłym doświadczeniu bliskości Boga i radości. Zwykle za tym charyzmatem następuje rozwój życia modlitwy w danej osobie oraz wyraźna przemiana życia. "
http://www.marana-tha.pl/artykuly/wykla ... w-jezykach

I może to jest właśnie słuszne podejście?
On nie zaprzecza temu darowi, wręcz przeciwnie, widzi go jeszcze w innym fragmencie, jako modlitwę po prostu.
I zaznacza że "jak już nie wiemy co powiedzieć" to Duch Św. pomaga.
Po czym wnioskuję, że nie jest on aż tak powszechny. Bo co? Nagle każdy nie wie co mówić?
Wydaje mi się, że po prostu Odnowa wzięła fakt, że zieloni zaczęli to robić, to oni też będą i cisną.
Nie wydaje mi się żeby ich charyzmaty były prawdziwe, jak te opisane w Biblii jako zwykła, ale charyzmatyczna forma modlitwy.

Osobiście ja również tak to mogę przyjąć. Może chodzić o rodzaj modlitwy niedyskursywnej.

Niektórzy teologowie mówią, że jest to modlitwa kontemplacyjna

Dez, to chyba najgorsze wytlumaczenie jakie czytalem.
Jesli nie moge czegos wyrazic, to po prostu lzy mi same wyplywaja i po prostu zaczyna sie wtedy kontemplacja.
A ona wrecz krok po kroku zaczyna dawac rozumienie coraz glebsze.
Jak bym zaczal blablac na modlitwie, to chyba bym zamiast poglebiac wiare, zaczal bym myslec o wizycie u psychiatry.

Bardzo się z tym zgadzam, milczenie jest najlepsza modlitwa, w zakonach kontemplacyjnych żyją "mistrzowie modlitwy" I nikt tam nigdy nie wpadł na to aby beblac..

Dodano po 1 minucie 45 sekundach:
Re: Dar języków
Więc raczej to jest Parham-owskie, niezbyt sensowne nasladownictwo

Dodano po 9 minutach 43 sekundach:
Re: Dar języków
Z tego, co wyczytałem (spędziłem nad tym trochę czasu) to myślę, że najpierw powstała teza "mówienie w językach musi istnieć" a potem dorabiano do tego różne, mniej lub bardziej prawdopodobne, teorie.. Jakby nie było "języków" nie można by kontynuować całej tej charyzmatycznej przygody, więc będziemy się bili o nie do końca, nawet kosztem zdrowego rozsądku..

Dodano po 3 minutach 17 sekundach:
Re: Dar języków
Takie jest moje zdanie, ale zakładam, że mogę się mylić.

[sądzony]

Bywali i tacy, dla których miłosne uniesienia, ekstazy, zaślubiny z Oblubieńcem św. Teresy z Avili również wydawały się obrazoburcze i kojarzone z seksualnością.

Oczywiście nie chcę powiedzieć, że "modlitwa językami" jest kontemplacją, a jedynie posiada charakter niedyskursywności, która może stanowić formę, narzędzie pozwalające na otwarcie się na Ducha.

[Warsik333]

Generalnie wszystko dałoby się udowodnić używając języka religijnego. Załóżmy hipotetyczną sytuację - ktoś udowodnił istnienie charyzmatu robienia pompek (takich ćwiczeń). A więc teologowie biorą się do roboty i powstają niezliczone wyjaśnienia tego zjawiska np.:

"Najpierw upadamy, doświadczając ułomności naszej ludzkiej natury, niżej i niżej czyli dalej od nieba, stajemy wtedy przed Bogiem w prawdzie - bez Niego możemy tylko leżeć.. I nagle, jakoby ożywieni jakimś Duchem, wyrywamy się ku niebiosom, z pozycji skulonej - jego mocą prostujemy się, wywyższamy, napełniamy natchnionym wdechem."

[sądzony]

Niektórzy teologowie mówią, że jest to modlitwa kontemplacyjna

A którzy to teologowie?

Dodano po 14 minutach 13 sekundach:

Jesli nie moge czegos wyrazic, to po prostu lzy mi same wyplywaja i po prostu zaczyna sie wtedy kontemplacja.

Coś w tym może być

[Dezerter]

Nie pamiętam, gdzie to czytałem, ale na pewno, bo mnie to zdumiało w pierwszej chwili, że można to porównać z kontemplacją,
ale
jak pomyślałem sobie jak i co o tym mówią znajomi, którzy praktykują taką modlitwę właśnie gdy są sami, by wzrastać duchowo, by zbliżać się do Boga
to uznałem, że warto o tym wspomnieć

[Andej]

W Wiki napisali: Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej.
Ja kontemplację rozumiem jako rozmyślanie na jakiś temat. Na przykład jakiejś tajemnicy różańcowej. Albo fragmentu Pisma świętego. Lub obecności Chrystusa w Hostii, tabernakulum, Kościele i kościele, w nas... Rozmyślanie, zgłębianie rozumienia jakiejś tajemnicy.
A to, ani troszkę nie kojarzy mi się z blablaniem (pozostaję przy tym określeniu). Bo wydawanie z siebie niezrozumiałych dźwięków nie jest analityczne. Także paplanie (to słowo ma wydźwięk pejoratywny, a przeciwieństwie do blablania, które jest neutralne) nie jest analitycznym zgłębianie spraw Bożych.

[pom]

Mi się wydaje, że jest to pewna forma kontemplacji. I dotyczy w moim odczuciu mieszkańców Nieba i
... .

Dodano po 3 minutach 47 sekundach:
I Ich ... .

Dodano po 8 minutach 31 sekundach:
Nie chcę dopowiedzieć bym nie musiał udowadniać.

Dodano po 4 minutach 6 sekundach:
Ale proponuję spytać się na modlitwie Ducha Świętego co wyraża Dar Języków. Wtedy nie będziecie musieli nic udowadniać, a wiedzę będziecie mieli dla siebie.

[Warsik333]

Przed chwilą pytałem, w odpowiedzi usłyszałem: "Nikomu to nie jest potrzebne, to bzdury"

Dodano po 7 minutach 35 sekundach:

W Wiki napisali: Kontemplacja – sposób aktywności poznawczej realizowanej poprzez skupienie, pogrążenie się w myślach, przyglądanie się czemuś. Zarówno koncentracja, jak i kontemplacja są dwoma różnymi rodzajami medytacji. Koncentracja ma charakter medytacji syntetycznej, a kontemplacja – medytacji analitycznej.
Ja kontemplację rozumiem jako rozmyślanie na jakiś temat. Na przykład jakiejś tajemnicy różańcowej. Albo fragmentu Pisma świętego. Lub obecności Chrystusa w Hostii, tabernakulum, Kościele i kościele, w nas... Rozmyślanie, zgłębianie rozumienia jakiejś tajemnicy.
A to, ani troszkę nie kojarzy mi się z blablaniem (pozostaję przy tym określeniu). Bo wydawanie z siebie niezrozumiałych dźwięków nie jest analityczne. Także paplanie (to słowo ma wydźwięk pejoratywny, a przeciwieństwie do blablania, które jest neutralne) nie jest analitycznym zgłębianie spraw Bożych.

Głos rozsądku.

[pom]

Ale proponuję spytać się na modlitwie Ducha Świętego co wyraża Dar Języków. Wtedy nie będziecie musieli nic udowadniać, a wiedzę będziecie mieli dla siebie.

A jakiej tajemnicy dotyczy hematohydrozja? I czy w kontemplacji tej tajemnicy pomaga bezpośrednio Duch Święty.