CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ADOROWAĆ BOGA OBECNEGO W SERCU
19.08.2018, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 6, 51-58

Jezus powiedział do Żydów: «Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata». Sprzeczali się więc między sobą Żydzi, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. – Jezus podaje bardzo ważny fakt. On jest w osobie, która spożyła Najśw. Sakrament. On trwa w Tobie także po zakończeniu mszy św. On jest, czy o Nim myślisz, pamiętasz, czy też nie. Czy w pędzącej codzienności zaglądasz do swojego wnętrza, by się z Nim spotkać? Często mamy nawyk wchodzenia do kościoła, jeśli jest gdzieś po drodze, na chwilę modlitwy. Mówi się o „odwiedzeniu” lub „nawiedzeniu” Najświętszego Sakramentu w kościele. Pomyśl, jak traktujesz ten sam Najśw. Sakrament obecny w Tobie. Czy nie szukasz Bożej obecności tylko na zewnątrz, zapominając, że sam jesteś chodzącym tabernakulum? W każdej chwili i miejscu możesz zatrzymać się na chwilę adoracji Boga żywego obecnego w Twoim wnętrzu. On jest. Trzeba tylko odsunąć na boki to, co było i to, co będzie. Nie myśleć o niczym innym, poza tym, że Bóg który jest miłością jest w Tobie.
Jeśli Twój mąż/ żona, dziecko przyjęli komunię św., to w nich trwa Jezus, także po wyjściu z kościoła – przy obiedzie, przy sprzątaniu, w pracy i na zakupach… Jak łatwo można uczcić Jezusa widząc Go w drugiej osobie. Jak wiele okazji: nie chce mi się, ale Tobie Jezu w nich usłużę. Nie mam siły, bądź uwielbiony w tym uczynku, tak drobnym, ale resztką sił dla Ciebie podjętym. Mt 25,40: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Nie trzeba daleko szukać tych braci, warto wykorzystywać drobne codzienne sytuacje.
«Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Nie pojmowali Żydzi, bo to nie jest do zrozumienia, ani wykonania dla człowieka. To Boże dzieło, a dla Boga nie ma nic niemożliwego (Łk 1,37). Choć nie mieści się nam w głowach, że Bóg może trwać w kimś tak słabym, grzesznym, wrednym, niemiłym, rozczarowującym (obojętnie czy myślisz o sobie, czy o kimś innym), Jego miłość jest większa. Choć nie dowierzasz, że uda Ci się coś zmienić, poprawić – Jego miłość jest większa i u Boga wszystko jest możliwe (Mk 10, 27b).
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie pomóż mi żyć w Twojej obecności, służyć Ci w bliźnich i adorować w moim sercu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?