Pan jest łagodny i miłosierny, nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie nad tym, co stworzył. Pan podtrzymuje upadających i podnosi zgnębionych. Pan jest łaskawy w swoich dziełach. Pan jest blisko tych, którzy Go wzywają. ?

JA NIE ZAPOMNĘ O TOBIE

I CZYTANIE Iz 49, 8-15

„Tak mówi Pan: Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: Wyjdźcie na wolność!, a marniejącym w ciemnościach: Ukażcie się! Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko. Nie będą już łaknąć ani pragnąć i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów. Wszystkie me góry zamienię na drogę i moje gościńce wzniosą się wyżej. Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z północy i z zachodu, a inni z krainy Sinitów. Zabrzmijcie weselem niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi. Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!

Tajemnicza postać otrzymuje misję, aby narodowi wybranemu ogłosić Boże przesłanie. Treść orędzia jest bardzo wzniosła, radosna i wypełniona nadzieją – „Raduj się ziemio, góry wybuchnijcie radosnym okrzykiem”! Bóg poprzez swojego wysłańca zapewnia naród, że pamięta o nim, a ich los nie jest Mu obojętny, że czas jego pokuty dobiega końca i po okresie cierpień i doświadczeń czeka go błogosławiona przyszłość. Uniwersalne proroctwo Izajasza wybiega o wiele dalej, bo nie dotyczy tylko Izraela, ale obejmuje wszystkie narody wszystkich czasów i każde dziecko Boże. Pańskie zapewnienie o bezgranicznej miłości do nas stanowi doskonałą zachętę na drodze wielkopostnych zmagań w procesie nawracania się. Nawet gdyby matka zapomniała o swoim dziecku, On o nas nigdy nie zapomni… Tak Bóg wyraża swoją miłość wobec człowieka, która jest większa od miłości najbardziej zatroskanej o dziecko matki. Psalm rozwija tę myśl przydając Bogu najlepsze przymioty: łagodny, miłosierny, łaskawy, wierny. Słowo Boże ukazuje piękno życia opartego na relacji z Bogiem, które jest właściwym celem wysiłku nawracania.

️️

EWANGELIA J 5, 17-30

„Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam. Dlatego więc Żydzi tym bardziej usiłowali Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Jak Ojciec ma życie w sobie samym, tak również dał to Synowi: mieć życie w sobie. Dał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Jego: i ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie do życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie do potępienia. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Sądzę tak, jak słyszę, a sąd mój jest sprawiedliwy; szukam bowiem nie własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.

Podczas swego ziemskiego życia Jezus wielokrotnie powtarzał, że Jego głównym pragnieniem jest czynić tylko to, co Ojciec Mu nakazuje i mówić tylko to, co On wkłada w Jego usta. Całe Jego życie skupiało się wokół oddawania czci Ojcu. Godne pochwały jest to, że miłujemy i szanujemy się nawzajem tak, jak Jezus miłował i szanował swego Ojca. Pismo Święte naucza, że powinnismy szanować się nawzajem ze względu na cześć żywioną dla Chrystusa. Wszyscy zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, dlatego każdy człowiek zasługuje na nasz szacunek i troskę. Bóg pragnie, abyśmy okazywali go innym nie tyko słowem, ale także czynem. Chce abyśmy uważali innych za wyżej stojących od siebie i troszczyli się o ich dobro bardziej niż o swoje własne. Na ile jestem podobny do Jezusa? On nawet grzeszników traktuje z najwyższym szacunkiem i uznaniem. A ja…? Pan Jezus zaprasza nas w świat miłości. W Nim bowiem staliśmy się umiłowanymi dziećmi Boga. Jesteśmy powołani do wieczności, do zjednoczenia z Bogiem, do szczęścia, które nie przemija. Jesteśmy zaproszeni do przemiany na Jego wzór i podobieństwo. Nie jest obojętne jak żyję, jak decyduję, jak wybieram… Żyję tak, jak Jezus by żył, gdyby był na moim miejscu. Tylko taka postawa jest wiarygodnym potwierdzeniem, że przyjmuję Jego obietnice i wychodząc Mu naprzeciw oczekuję ich wypełnienia w moim życiu.

Czy pragniesz pełnić wolę Bożą? Czy poznałeś już Boży plan? Dziś Jezus objawia nam wielką tajemnicę: „Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia”. Jest to jedna z tych prawd, które poszerzają naszą perspektywę i pomagają nam w podejmowaniu drobnych decyzji. Bóg buduje wieczne królestwo, w którym wszyscy będą żyć pełnią życia. Czy moje wybory będą do

niego prowadzić?