Chcę oddawać Bogu miłość której potrzebuje . Tylko dzięki niemu tak naprawdę ją znajduję .
Paweł Paul Szeliga

Jezu, ufam Tobie. Trzy słowa. Tylko trzy słowa a jaka moc w nich tkwi. Niewyobrażalna.

Jakiś czas temu, kiedy znowu miałam gorszy czas w swoim życiu, kiedy czułam, że nic nie ma sensu a Boga albo nie ma, albo o mnie zapomniał, usłyszałam od bliskiej mi osoby pewną radę. „Kiedy wydaje Ci się, że wszystko się wali, że będzie już tylko gorzej, uwielbiaj wtedy Pana tak, jak tylko dasz radę i mów na głos, szeptem, albo w myślach „Jezu, ufam Tobie”. Powtarzaj to non stop, a jeśli to dla ciebie za dużo to powtarzaj samo imię „Jezus”. Zaufaj mi i zrób tak, spróbuj.” Na początku podeszłam do tej rady z wielkim dystansem a nawet ironicznym uśmieszkiem. Jest mi przecież tak źle, nie widzę sensu żeby dalej żyć, modlić się, żeby trwać w moim „połamanym” małżeństwie, wszystko jest do bani a jakieś klepanie i powtarzanie jednego lub kilku słów ma mi pomóc się ogarnąć i stanąć na nogi? Żarty jakieś. Po tym moim buntowniczym myśleniu, takim bardzo anty przyszedł czas, że najzwyczajniej w świecie zmiękłam i stwierdziłam „A co mi zależy, przecież mogę spróbować, korona mi z głowy nie spadnie, przecież to żaden wysiłek a może faktycznie mi pomoże.” I wiecie co? Pomogło i to praktycznie od zaraz. Kiedy przymknęłam oczy i zaczęłam mówić „Jezu, ufam Tobie” najpierw nieśmiało w myślach, chwilę potem szeptem, aż w końcu półgłosem, stało się coś niesamowitego, coś czego nie potrafię racjonalnie wyjaśnić. Spłynął do mojego cierpiącego serca taki pokój, takie wyciszenie, taki ogromny spokój a jednocześnie jakby i siła, że aż zaczęłam płakać, bo zrozumiałam jak wielka łaska mnie wypełniła i że jest przy mnie Jezus. Zrozumiałam też jak cenną radę dostałam od kogoś kto bardzo chciał mi pomóc…

Od tamtego dnia upłynęło już parę miesięcy a ja nadal, najczęściej kiedy jest mi bardzo źle, kiedy dopada mnie jakiś strach i zwątpienie, szepczę „Jezu, ufam Tobie” i wierzcie mi to zawsze pomaga, ale jest jeden warunek – trzeba starać się wypowiadać te słowa z głęboką wiarą i ufnością i absolutnie nie można ich traktować jak jakieś „czary-mary”. Jezus wtedy wycisza nas, uspokaja, zdaje się nawet mówić, że jest i czuwa, że chroni i nigdy o nas nie zapomina.

Jezu, ufam Tobie. I nie przestanę. Amen.
Katarzyna

Gdy nam źle pomyślmy o tych , którzy mają gorzej , pójdźmy do nich, poświęćmy czas, przeprośmy … Nikt nie obiecał nam jutra ! Każda chwila to łaska.
Uwielbiajmy Boga w każdej sytuacji w naszym życiu ! Skupmy się na tym co mamy a nie na tym, czego nam brak . Kochajmy , bądźmy wdzięczni , dzielmy się tym co sami otrzymaliśmy z miłości Bożej !
Paweł Paul Szeliga

Uwielbiam Twoje Imię – PRAY SESSION II

Odkąd oddałam moje życie Jezusowi, mam ogromną potrzebę rozmowy z nim. Nie wystarczają mi już same modlitwy. Jestem tak ciekawa mego Pana, że mam dużo pytań do niego. Pragnę ( oczywiście na tyle ile się da) poznać go lepiej. Ostatnio naszło mnie takie pytanie „Panie Jezu. Mam 45 lat. Czy był w moim życiu chodź jeden moment gdzie Ciebie spotkałam?” Tak mnie to męczy, bo czuję w głębi serca, że tak. Tylko nie wiem kiedy. Czy możesz mi pokazać. Myślałam, że poznam odpowiedź dopiero na tamtym świecie… Ale nie… Pan Jezus odpowiedział mi od razu… Popłakałam się… A historia ta wyglądała tak… Pewnego dnia wracając z pracy rowerkiem, jechałam przez główny deptak w moim mieście w Anglii… Z daleka zauważyłam młodego chłopaka w długich kręconych włosach który przepięknie grał na gitarze… Tak zarabiał na życie… Podjechałam więc i wrzuciłam mu 5 funtów… Chłopak na mnie spojrzał, tak pięknie się uśmiechnął a ja poczułam taki smutek, że cała drogę do domu modliłam się za niego by Pan Bóg mu pomógł i by nie musiał tak prosić o pomoc… Ciągle mnie męczył widok tego chłopca… Minęło kilka dni, wracam znów z pracy, tą samą drogą… Widzę ten sam chłopak znów tam jest i zbiera pieniążki… Mówię sobie, ach tym razem nie dam bo trochę był ciężki miesiąc i chciałam kupić sobie nowe trampki więc pieniążki były mi potrzebne… Wyciągam parę funtów i już miałam wejść do sklepu po owe trampki, kiedy w głowie słyszę Nie kupoj butów… DAJ TEMU CHŁOPAKOWI… Podeszłam więc do niego i z taką jakby złością dałam mu te pieniądze, które przed chwilą wyciągnęłam z bankomatu… Szybko wsiadłam na rower i zaczęłam jechać… Ujechalam może 100 metrów i słyszę jakiś krzyk… Odwracam głowę i patrzę a to ten chłopak rzucił gitarę i biegnie za mną i woła żebym się zatrzymała… Stanełam… Stałam jak wryta bo nie wiedziałam o co chodzi, zmieszana bo ludzie się na nas patrzą. Chłopak zapytał „To Pani dała mi ostatnio 5f?” Odpowiedziałam TAK… I DZISIAJ TEŻ? Odpowiedziałam TAK… I wtedy zobaczyłam te oczy… Przeszedł mnie dreszcz. Takich pięknych oczu jeszcze nigdy nie widziałam. Nie wiem jak to się stało, że przytuliłam tego chłopca. Na środku miasta, w tłumie ludzi stałam i tuliłam obcego mi młodego chłopaka. Usłyszałam wtedy.. DZIĘKUJĘ, DZIĘKI PANI NIE BYŁEM TEGO DNIA GLODNY .Oszołomiona wsiadłam na rower i cała drogę do domu tak płakałam, że brak mi słów jak to opisać… Nigdy już potem tego chłopca nie spotkałam… Do czasu mojej rozmowy z Panem .Wiecie co mi odpowiedział Jezus? Właśnie wtedy go spotkałam. To jego przytulilam. To były jego oczy NAJPIEKNIEJSZE. Może i Ty zadasz mu to pytanie
Żaneta Anna Juskowiak