I CZYTANIE Ez 36, 23-28

„Tak mówi Pan: Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan, gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami. Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków. I dam wam serca nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serca kamienne, a dam wam serca z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem”.

Prorok Ezechiel pokazuje los Izraela w innej perspektywie. To nie słabość Boga doprowadziła naród do tej sytuacji, ale grzech Izraelitów. Mimo tego Bóg nie opuścił swojego ludu, to lud oddalił się od Boga. Teraz, gdy zdecyduje się on na odnowienie więzi z Panem, będzie możliwe odrodzenie wiary w Jego wielkość. Bóg pragnie ukazać swą moc i wielkie rzeczy obiecuje Izraelowi – w nowych, czystych sercach nie będzie miejsca dla nieprzestrzegania przykazań. Jedyny Bóg nie może być jednym z wielu. Ten, który stworzył nas z miłości, pragnie byśmy czcili tylko Jego. Nikt ani nic nie może nam Go przesłaniać. Każdy grzech jest odwróceniem się od Boga.  Zaczynamy żyć bez łączności ze swoim Stwórcą, zaczynamy działać na swoją zgubę. Bóg jednak nigdy nie przestaje nas szukać. Pragnie tchnąć w nas nowego ducha i dać nam nowe serce. Do nas jednak należy decyzja, czy zechcemy przyjąć ten dar. ?️

EWANGELIA Mt 22, 1-14

„Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów  i starszych ludu: Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść. Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę; woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!” Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali. Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić. Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami. Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nieubranego w strój weselny. Rzekł do niego: „Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?” Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych”.

Zaproszenie do świętości otrzymaliśmy wszyscy, bez wyjątku. Król pragnie, abyśmy wszyscy z tego zaproszenia skorzystali. Choć uczta będzie wyborna, z zaproszenia możemy nie skorzystać. Bóg swój plan zrealizuje pomimo naszej odmowy. Będzie przeżywał naszą nieobecność, choć pragnie z nami ucztować. Zaproszenie dotyczy każdego, jednak przed wejściem należy nałożyć strój weselny. Wszystko, co nie jest miłością zostawimy przed wejściem. Każdy, kto usiłuje zlekceważyć Króla wchodząc bez tego stroju, zostanie wyrzucony tam, skąd powrotu nie ma. Czas podejmowania decyzji jest dziś. Tkajmy tę szatę z drobnych codziennych nitek miłości przyjmowanych ze Źródła Miłości. Każde przebaczenie, szczera skrucha, uczynek miłosierdzia składają się na tę szatę. Ten, który nas na ucztę zaprosił i zachęca do wejścia, codziennie daje nam tworzywo na strój weselny. Czy jesteś gotowy by wziąć udział w uczcie? ‍♂️➕?