I CZYTANIE 2 Tes 1, 1-5. 11b-12

„Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Bracia, zawsze winniśmy Bogu za was dziękować, co jest rzeczą słuszną, bo wiara wasza bardzo wzrasta, a miłość wzajemna u każdego z was się pomnaża, i to tak, że my sami chlubimy się wami w Kościołach Bożych z powodu waszej cierpliwości i wiary we wszystkich waszych prześladowaniach i uciskach, które znosicie. Są one zapowiedzią sprawiedliwego sądu Boga; celem jego jest uznanie was za godnych królestwa Bożego, dla którego też cierpicie. Oby Bóg nasz uczynił was godnymi swego wezwania i oby z mocą wypełnił w was wszelkie pragnienie dobra oraz działanie wiary. Aby w was zostało uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa – a wy w Nim – za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa”.

Kiedyś życie wyglądało inaczej, biegło spokojnym rytmem. Tęskno mi do tej prostoty, do tego oddania Bogu wszystkiego, do tej oczywistej radości. Przeprowadzono badania, pytając ludzi śmiertelnie chorych, co dla nich było najważniejsze w życiu. Nikt nie powiedział: awans, władza, pieniądze czy  sukces. Każdy mówił o prostych rzeczach. Zmienia się perspektywa ludzi na krótko przed śmiercią. Gdybyśmy umieli być wdzięczni, o ile bylibyśmy szczęśliwsi. A przecież o wszystko możemy się modlić. O wdzięczność też, przecież wszystko jest łaską. Gdybyśmy umieli, a może chcieli się zastanowić, czego nam brakuje do szczęścia i gdybyśmy umieli o to prosić Jezusa. Gdybyśmy chcieli rozmawiać z Nim, gdybyśmy umieli oddać Mu nasz czas, może zaczęlibyśmy kochać. Wtedy może dobry Bóg uczyni nas godnymi swojego wezwania i zostałoby w nas uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

EWANGELIA Mt 23, 13-22

„Jezus przemówił tymi słowami Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo przemierzacie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współ wyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami. Biada wam, przewodnicy ślepi, którzy mówicie: „Kto by przysiągł na przybytek, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na złoto przybytku, ten jest związany przysięgą”. Głupi i ślepi! Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek który uświęca złoto? Dalej: „Kto by przysiągł na ołtarz, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na ofiarę, która jest na nim, ten jest związany przysięgą”. Ślepcy! Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę? Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim leży. A kto przysięga na przybytek, przysięga na niego i na Tego, który w nim mieszka. A kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boży i na Tego, który na nim zasiada”.

Mocne słowa wypowiada Jezus w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Otrzymaliśmy od Boga pewien dar, którym rzadko się posługujemy. Jest nim wrażliwość sumienia, głos wewnętrzny Boga, który podpowiada nam, co jest dobrem, a co złem. Przez całe życie niestety uczyliśmy się nie słuchać tego głosu, a polegać na rozumie i dążyć do realizacji własnych pragnień. Na piedestał został wyniesiony człowiek i uznano go za najważniejszego. Zmieniono hierarchię wartości. Dlatego trudno nam jest zmienić sposób myślenia, życia w świecie, realizowania się. Jesteśmy tak jak ci dzisiejsi faryzeusze. Jezus jest inny, On naucza słowa Boga i postępuje według niego, a oni nauczają, lecz nie przestrzegają. Dlatego nazywa ich obłudnikami. To, co mogłoby służyć duchowemu wykonywaniu prawa, jest czynione na pokaz. Królestwo Niebieskie jest otwarte również dla nich, jeśli tylko uwierzą, bo uczniowie Jezusa muszą wybrać, czy będą postępowali tak jak faryzeusze, czy tak jak postępował Jezus. Ty jesteś uczniem Chrystusa